Besmet Bloed ( Door Bloed Gebonden Series Boek 7)

"Ik houd van Devon," ze ademde al die tijd tegen zijn lippen en vervloekte zichzelf omdat ze hem opnieuw pijn had gedaan.

“Slimme zet … vermijden,” zei Trevor na een moment en leunde een beetje achteruit om zijn blik naar de hare te laten gaan. "Omdat als je tegen me liegt, ik het aan jou zal kunnen ruiken."

Envy deed een stap achteruit toen Trevor boven haar uit zweefde en al het andere blokkeerde, ook al was hij weggegaan. Ze reikte achter haar, haar hand dwarrelde rond en probeerde de deurknop te vinden. Ze wilde hier niet aan denken … het brak alleen haar hart.

Ten slotte vonden haar vingers de knop en ze draaide hem om en deed de deur open. Ze glipte naar binnen en begon de deur te sluiten toen Trevor's hand naar voren schoot en de actie stopte.

“Je weet dat ik gelijk heb,” fluisterde Trevor. "Je voelt het ook."

Envy voelde vlinders uitbarsten onderin haar maag en sloot snel de deur in Trevor's gezicht. Ze draaide zich om, deed de deur op slot en drukte haar rug tegen de deur aan, wachtend tot Trevor zijn auto had gestart en vertrok. Om de één of andere reden voelde het alsof hij nog steeds achter haar stond en gewoon wachtte om door de deur te komen en zijn armen om haar heen sloeg.

Trevor legde zijn handpalmen tegen de deurpost en voelde hoe haar aanwezigheid bleef hangen … tegen de andere kant van het hout leunend. Hij hoorde haar hart door het dichte hout razen en haalde diep adem om zijn zenuwen te kalmeren. Zijn instinct schreeuwde naar hem om door de deur te springen en terug te nemen wat van hem was … maar hij zou verdoemd zijn voordat hij haar een reden gaf om niet langer van hem te houden.

Hij fronste een ogenblik nadat hij haar niet had horen weggaan van de deur. Dichterbij de barrière tussen hen leunend, legde hij zijn voorhoofd tegen het koude hout en zuchtte.

"Envy," fluisterde hij. "Ik hou van jou."

Op dat moment hoorde hij haar naar haar kamer vluchten.

*****

Jason ging op een stenen bank zitten die voor één van de grotere crypten was geplaatst om even op adem te komen. Hij was de afgelopen drie minuten niets of niemand tegengekomen en dat was een record voor de nacht tot nu toe.

Hij tikte op de ring en hoopte dat het ding op de één of andere manier zou terugkeren. Zijn maag was verwikkeld in knopen, niet wetende waar Tiara was en of het wel goed ging met haar. Hij liet zijn hoofd een beetje zakken en beschuldigde zich mentaal dat hij haar niet uit het mausoleum kon krijgen. Wat een beschermer was hij geweest. Ze had zelfs een demon om hulp moeten vragen.

“Misschien wil je achter je kijken,” zei een stem plotseling vanuit de stilte in de omgeving.

Jasons ogen keken op en zagen een man met lang donker haar die op korte afstand stond. Hij knipperde met zijn ogen toen wat de man zei ten slotte binnen kwam.

Het haar van zijn nek ging rechtop staan en Jason schoot een paar passen naar voren voordat hij honderdtachtig graden draaide om te zien wat er achter hem was. Vier Skitters staarden terug naar hem vanaf slechts een paar passen afstand met hun liploze mond naar achteren getrokken en vertoonde elk van hun scherpe tanden.

"Oh kom op!" Schreeuwde Jason en hij voelde een kleine woedeaanval. Hij was verveeld met het vechten tegen deze dingen. "Hebben jullie idioten het nog niet ontdekt? Als je op een kerkhof woont, moet je dood zijn.”

Angelica grijnsde dat ze net op tijd Syn had ingehaald om Jasons driftbui te horen. "Hé Jason, wil je iets leuks zien?" Vroeg ze toen ze naast hem stond en haar handen voor haar ophief. Ze deed haar mond open en begon een spreuk te fluisteren die ze moest laten imploderen. Tot haar ontsteltenis gingen de Skitters plotseling achteruit voordat ze zich omkeerden en de duisternis in vluchtten.

“Netjes,” zei Jason terwijl hij dacht dat dat de betovering was geweest.

"Verdomme, als je ermee ophield om ze de stuipen op het lijf te jagen, had ik vannacht misschien een fatsoenlijke moord kunnen plegen." Angelica snauwde toen ze zich omdraaide en Syn achter zich zag. "Je bent net zo afstotend als een demon."

Jason grijnsde toen hij begreep waar ze over tierde. "Zwarte vlag voor demonen," mompelde hij maar sloot snel zijn mond toen Angelica's blik op hem gericht was. "Ik bedoel … juist. Je hebt gelijk." Als je twijfelt, ga dan altijd akkoord met de vrouwen.

Syn lachte zachtjes. “Ik deed niets anders dan achter je aan lopen, mijn liefste. Ik kan er niets aan doen als de Spinnan me vrezen. Misschien waren het gewoon lafaards. Zullen we gaan op zoek naar dappere monsters?" Hij werd beloond toen Angelica haar ogen rolde en glimlachte. Ze was aardig aan het opwarmen voor hem.

Jason's schouders zakten weg toen hij zich realiseerde dat dit de man was waarvoor hij was gewaarschuwd toen hij vragen begon te stellen over de mooie Angelica. Beslissen dat dat pad hopeloos was, zuchtte hij en richtte zijn aandacht weer op de ring.

"Dit stomme ding is waardeloos … de verdomde GPS is kapot of zoiets." Hij gromde en probeerde de ring af te doen. Hij trok even, maar besloot te stoppen toen hij voelde dat zijn vinger bij het gewricht knakte. Hij staarde er weer even naar en kantelde zijn hoofd opzij. Misschien was het een goede zaak dat het niet kon loskomen, want als het gebeurde … zou hij het waarschijnlijk naar de verdomde Skitters hebben gegooid.

“Hoe kan ik Tiara beschermen als ik niet weet waar ze in vredesnaam is?” Mompelde hij tegen de ring. "Dit is niet het moment om een dutje te doen of om hardop te huilen."

“Kan ik dat zien?' Vroeg Angelica terwijl ze haar hand uitstak zodat Jason zijn hand in de hare kon leggen. Ze herkende de ring uit de herinneringen die Zachary met haar had gedeeld en was nieuwsgierig naar de kracht ervan.

Jason kon het niet helpen, terwijl hij Angelica met brede maanogen bekeek. Ze wiegde zachtjes over zijn hand en onderzocht de ring met een kritisch oog. De zachtheid van haar huid was heel rustgevend tegen de zijne … hoewel hij terugdeinsde toen Syn besloot dat dit een goed moment was om te lachen.

Hij keek op en zag Syn uit zijn ooghoek. Die lach was gewoon een beetje te griezelig geweest. De ontmoeting met Kane gisteravond had hem bang gemaakt, maar deze man … hij was waarschijnlijk degene die Satan zocht onder zijn bed of in de kast voordat hij klaar was.

Syn keek geduldig toe terwijl Angelica haar andere handpalm ongeveer een centimeter boven de ring hield. Toen hij zag dat ze op haar onderlip beet in concentratie, was voor hem het sein. Hij reikte uit, legde zijn hand op de hare en liet zijn vingers langzaam in de hare glijden. Hij bracht zijn hoofd naar beneden naast het hare en streek zijn wang tegen haar zachte haar terwijl hij met zijn andere hand rond reikte om haar zachtjes tegen zich aan te houden.

Angelica knipperde plotseling met het gevoel waarnaar ze op zoek was geweest. “Dat is vals spelen,” fluisterde ze, maar ze zocht vlug in de aura van de ring terwijl ze er zo in opging. Ze voelde twee paden van rechts komen … één licht en één donker. Uit morbide nieuwsgierigheid begon ze de duistere te volgen om te zien waar het leidde.

“Dat is genoeg,” zei Syn zachtjes en trok haar hand weg van de kracht van de ring. "Het is niet alleen gekoppeld aan het meisje, maar ook aan de geest van de demon. We moeten ervoor oppassen hem niet per ongeluk op te roepen.”

Angelica slikte en knikte, wetend dat hij gelijk had. Ze had het gevoeld, de kracht van de demon in de ring. Ze liet haar haar naar voren vallen om haar ogen te verbergen terwijl ze naar hun handen staarde die nog steeds met elkaar verbonden waren. Het was tegelijkertijd intiem en seksueel, zo'n eenvoudig gebaar dat haar gedachten deed wankelen.

“Leeft hij nog?” Jason knarste met zijn tanden en hield zijn hand weg van zichzelf terwijl hij zich een demon voorstelde. Als wat Nile over Deth gezegd had waar was, dan was dat één demon die hij echt niet zomaar uit de ring wilde laten springen als een geest. "Alsof ik echt een andere reden nodig had om van dit ding af te willen."

“Het meisje is bewusteloos,” vertelde Syn hem, maar hij kneep zijn ogen samen en hield niet van de uitstraling van de ring. Hij had de demon voelen draaien om naar hem te kijken, maar sneed de link voordat zijn beeld stabiel was. Als dat schepsel terugkeerde naar de aarde, kon hij niet zeggen welke duisternis hij met zich mee zou nemen.

"Bewusteloos? Dat is nog meer een reden om haar te vinden,” zei Jason, zijn angst voor de ring vergetend. "Er valt niet te zeggen hoeveel moeite ze zou kunnen doen. Met haar vermist en Zachary die niet meetelt …"

"Niet meetelt? Waar heb je het over?” Vroeg Angelica terwijl haar humeur spartelde waardoor ze haar hand uit Syn’s hand rukte.

“Ik dacht dat je het wist,” fronste Jason, “ik dacht dat iedereen in het team inmiddels wist.”

"Wat weet je?" Vroeg Angelica gefrustreerd.

"Zachary ging uit zijn dak toen die demon wegliep met Tiara en hij het hoofdnest opblies waar al deze dingen vandaan kwamen. De demon die ze allemaal fokte, ging ermee in vlammen op. Zachary viel flauw in het vuur vlak na de ontploffing.”

Jason zag de schok op haar gezicht en vervolgde snel. "Het is goed, Ren heeft hem daar weggehaald en is verdwenen … we hebben hem sindsdien niet meer gezien. Storm zou waarschijnlijk weten waar ze naartoe gingen, omdat hij daar was toen het gebeurde.”

"En Tiara werd gekidnapt door een demon?" Angelica voelde haar hart sneller kloppen. Geen wonder dat Zachary uit zijn dak is gegaan.

“Niet precies,” hield Jason zich vast. "Het is moeilijk uit te leggen. Het punt is dat ze flauwgevallen was toen ze wegging met de andere demon en totdat dit ding weer begint te werken, ik weet niet eens of ze oké is, laat staan waar ik moet beginnen te kijken. "Hij sloeg op de ring met zijn andere hand in frustratie om te proberen het op te starten.

Zonder iets te zeggen vertrok Angelica naar de ingang van het kerkhof terwijl ze zich mentaal schopte voor haar egoïsme. Ze was zo druk geweest met Syn en de monsters dat ze er niet was geweest om naar Zachary om te kijken … de enige keer dat hij haar nodig had.

Haar blik vervaagde van tranen en ze joeg kwaad naar hen alleen maar om recht tegen een bakstenen muur in te rennen genaamd Syn. Zijn armen gingen om haar heen om haar te kalmeren, maar voordat ze zichzelf kon stoppen, begon ze tegen hem te vechten. Ze sloeg met haar kleine vuisten op zijn borst, wetende dat het geen goed zou doen, maar haar eerste instinct was het verwijderen van alles wat haar in de weg had gestaan om haar beste vriend te vinden.

"Laat me los," siste Angelica, kwader op zichzelf dan op hem. Daarom wilde ze niemand dichtbij laten komen. Ze had Zachary's vriendschap gekozen omdat hij sterk was en haar geen reden zou geven om te huilen. Als hij was flauwgevallen in zijn eigen vuur … dan was er iets vreselijk mis met hem.

Syn sloot zijn handen om haar pols en trok haar met een grom tegen zijn lichaam aan, "ik zal je nog iets laten zien dat we samen kunnen doen." Hij sneed zijn lippen tegen de hare in een poging om de jaloerse honger die hij had gevoeld te verminderen die in hem opsteeg.

Angelica haperde en haar ogen gingen wijd open zodra zijn lippen op de hare neerstreken. Ze voelde haar knieën verzwakken toen Syn langzaam haar onderlip tussen de zijne opzoog. De beweging was zo langzaam en seksueel dat haar dijen bijna in vlammen opgingen. De drang om hem terug te kussen raakte haar hard.

Voordat ze kon toegeven aan de groeiende behoefte, beëindigde hij de kus en ze merkte dat ze opnieuw in zijn donkere, amethist ogen staarde. In haar half verdoofde staat, duurde het even voor ze besefte dat er nu een muur achter hem was en de bries die ze had gevoeld niet langer haar huid streelde.

Syn wachtte op zijn maat om bij te komen van de aanraking van extase die hij haar net had gegeven voordat hij haar pols losliet. Hij had haar niet hoeven kussen om de teleportatie uit te voeren, maar als ze dacht dat hij het deed … zou hij het misverstand niet rechtzetten.

Angelica zwaaide verwonderd om zich heen in het kantoor van Storm. Haar ogen keken snel door de kamer voordat ze Zachary zagen. Hij bevond zich in een doorschijnende barrière … op een bed van zijn eigen vlammen gelegen, net zoals Jason had beschreven. Een zachte snik zorgde ervoor dat ze hem in zo'n toestand zag.

Haar passen waren traag toen ze de barrière om hem heen naderde. Ze had nog nooit zulke donkere vlammen van hem zien komen en wist dat het geen goed teken kon zijn.

“Wat is er aan de hand?” Fluisterde ze, zich afvragend of Zachary haar kon horen.

Ze legde haar handen op de afscheiding en keek naar een rivier met wat er als sprankelend water tussen haar vingers snelde en verdween voordat ze op de grond viel. Het schild draaide een elektrisch blauw om haar handen en ze drukte erop … en testte zijn kracht.

"Zachary, open je ogen. Alsjeblieft … gewoon om me te laten weten dat alles goed met je gaat.” Angelica voelde dat haar hoop afnam bij elke seconde dat hij niet reageerde.

Zijn blonde haar fladderde rond zijn gezicht en zijn lichaam zwaaide amper zachtjes in de vlammen en liet haar weten dat het was wat hem boven de grond liet zweven. Wat haar het meest angst aanjoeg was zijn complete stilte … ze kon niet eens voelen of hij ademde.

"Is het een spreuk Zachary? Heeft iemand je dit aangedaan? Ik kom eraan … hou gewoon vol. "Ze sloot haar ogen en begon mentaal aan de barrière te plukken. Ze zou dit kunnen doen … ze zou dit doen … voor Zachary.

Syn was stil gebleven, gaf haar privacy met haar vriend, maar hij kon haar hartzeer niet nog een moment langer aanzien. Hij ging achter haar staan, legde zijn handpalmen tegen het schild boven de hare … en versterkte het eerder dan haar te helpen het naar beneden te brengen.

"Waarom? Waarom stop je me?” Vroeg Angelica, niet begrijpend.

“Omdat, ik denk niet dat je vriend Zachary heel blij zal zijn als hij wakker wordt en ontdekt dat hij je heeft geschaad met zijn feniksvuur. Hij sterft niet … hij doet zichzelf herleven. En van de blikken ervan, gaat hij al zijn kracht met zich meebrengen wanneer hij ontwaakt."

Angelica keerde de barrière de rug toe omdat ze het griezelige beeld van Zachary niet wilde zien branden. Ze wilde zich veilig voelen, sloeg haar armen om Syn's middel en verborg haar gezicht tegen zijn warme borst.

Syn sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar de troost die ze stilletjes zocht. Hij staarde naar Zachary en vroeg zich stilletjes af wat haar in dit leven zou zijn overkomen als hij haar niet had gevonden. Zou haar vriendschap met Zachary zijn uitgegroeid tot iets intiemers?

Hij trok zijn armen om haar heen, begroef zijn gezicht in haar donkere haar en besloot er niet langer bij stil te staan. Ze hield heel veel van de feniks en daarvoor was hij op zijn minst dankbaar … maar het was tijd voor zijn vriendin om zich te herinneren wat ware liefde werkelijk was.

Hoofdstuk 3

Damon sloeg zijn armen over zijn borst en leunde achterover tegen de materiaalschuur die de verzorgers van de begraafplaats gebruikten. Dit gebied ontbrak aan jagers omdat het zich in de uiterste hoek van het enorme kerkhof bevond en tamelijk afgelegen was. Het leek ook een toevluchtsoord te zijn voor veel Spinnan die zo lang hadden overleefd, bijna alsof ze zich probeerden te hergroeperen en zich te verbergen.

Hij had beloofd om Alicia te laten oefenen met vechten en al met al … dit was een uitstekende plek voor haar om het te doen … zolang hij daar was als scheidsrechter. Deze Spinnan waren zwak in vergelijking met de meeste dingen die nu door de stad renden, maar hij stond Alicia toch toe om er één tegelijk te bestrijden.

Elke keer dat een dappere Spinnan zou proberen haar te pakken, verbrijzelde hij ze voordat ze dichtbij genoeg kwamen om haar af te leiden van degene met wie ze aan het vechten was. Het vernietigen van de monsters die bij Alicia kwamen gaf hem een gevoel van voldoening en Damon genoot er zelf van. Ze was niet slecht … voor een beginner.

Hij had ook een drastische daling van de wezens sinds de explosie een paar uur geleden opgemerkt en concludeerde dat iemand het nest had gevonden en vernietigd. Persoonlijk zou hij het niet erg vinden om een blik te werpen op de demon die deze griezelige beestjes had voortgebracht, maar hij haalde zijn schouders op. Het was waarschijnlijk net zo lelijk als deze dingen waren.

Hij hoorde voetstappen en het geluid van stemmen die uit de boomgrens kwamen langs de korte heuvel waarop hij stond, Damon stapte de hoek om en ging op onderzoek uit. Deze rand van het kerkhof was bezaaid met hoge, statige dennen die het scheidde van een buitenwijk.

Omdat hij zo dicht bij huizen stond, was Damon nieuwsgierig waarom niemand 's nachts iets had gehoord en het kwam onderzoeken. Er waren een paar keer dat hij dacht dat hij de glans van een barrière rondom het pand had gezien, maar het als onderdeel van zijn verbeelding had afgedaan. Als er een barrière was opgezet, waren de demon-jagers misschien niet zo nutteloos als hij had aangenomen.

Hij was bijna bij de boomgrens toen twee mannen eruit kwamen, maar ze stopten toen ze hem zagen. Toen hij de witte contouren van een constructie door de bomen zag, vatte hij samen dat het hoofdgebouw van het onderhoud waarschijnlijk aan de andere kant van de bomen lag en dat deze mannen net waren komen opdagen voor hun werk.

Deze jongens konden geen van de hoofdwegen hebben gebruikt om er te komen … ze waren geblokkeerd. Voeg daarbij het feit dat Damon geen van de naderende automotoren had gehoord dus de mannen woonden op loopafstand van deze begraafplaats.

“Goedemorgen,” zei Damon, de afstand tussen hen verkleinde zodat hij ze onder zijn slavernij kon zetten.

De twee mannen fronsten naar hem. Er waren de afgelopen dagen veel vreemde dingen gaande op het kerkhof en het maakte ze achterdochtig voor iemand die op problemen leek … en de man die erop liep paste bij die beschrijving.

Degene met een witte tanktop onder zijn losgeknoopte uniformhemd sprak op een gezaghebbende manier. "Kunnen we je helpen? Bezoekers horen niet in de buurt van de apparatuur rond te hangen.”

Damon knikte en richtte zijn trillende, amethist kleurige ogen op hen, bijna grijnzend toen hun gezichtsuitdrukkingen zachter werden. "Eigenlijk ben ik hier om je te helpen door je te laten weten dat je je werk voor vandaag al hebt voltooid. Je werkgever zei om terug te gaan naar de onderhoudsloods en te ontspannen tot je dienst voorbij is. Je herinnert je niet dat je me zag en als iemand het vraagt … heb je de hele dag hard gewerkt.”

De tweede arbeider met zijn uniform overhemd dichtgeknoopt en er professioneler uitzag keek naar zijn collega. "Het is tijd om die tv uit te proberen die je in de schuur hebt aangesloten."

"Ja, laten we Jerry Springer gaan kijken," zei werknemer nummer twee in trance.

Damon grijnsde en wachtte tot ze helemaal uit het zicht waren. Toen de mensen eenmaal verdwenen waren, draaide hij zich om en begon de heuvel weer op te lopen toen hij zag dat er een indrukwekkende berg aarde in de lucht vloog. Toen hij terugkwam op de top van de heuvel om de voortgang van Alicia te controleren, verdonkerde hij zijn gezichtsuitdrukking.

Ze vocht nu niet één … maar drie Skitters tegelijk en het leek erop dat ze er moeite mee had. Een diep gegrom ratelde in zijn borst toen één van hen Alicia op de grond sloeg met een bot brekend geluid.

Alicia lag daar te staren vanwaar ze was gegooid. Alles ging goed tot Spinnan nummer twee en drie besloten om op te komen en een team te vormen. Damon had haar geholpen en toen de andere twee direct iets overkwam, had ze om hem heen gekeken.

Ze zag hem nergens, ze had tegelijkertijd een beetje geluk en frustratie gevoeld. Geluk omdat ze dacht dat hij het haar toestond om het uit te vechten … en frustratie dat hij er niet was om getuige te zijn van haar gevecht met alle drie ezels. Ze tilde haar hoofd van de grond en stond op het punt zichzelf omhoog te duwen toen de Spinnan plotseling bevroor. Ze stonden daar een seconde voordat ze abrupt verpletterden als glas.

Alicia bedekte haar gezicht met haar armen om te voorkomen dat ze door het puin werd geraakt. Gelukkig werden alle stukjes en beetjes naar buiten en van haar weggeblazen. Toen ze haar armen liet zakken, merkte ze Damon op, gehurkt en net zo kwaad als altijd. Ze kromp ineen toen hij plotseling zijn hand uitstak om haar te helpen.

"Verdomme Damon, ik had ze kunnen pakken als je me een kans had gegeven," zei ze terwijl ze zijn hand vasthield.

Damon trok haar voorzichtig overeind en ze vloog tegen zijn borst. Alicia stond op het punt te protesteren toen ze de strakheid van zijn kaak en de hardheid in zijn amethist kleurige ogen zag. Haar humeur verdween toen ze zich realiseerde dat ze hem onbedoeld bang had gemaakt.

“De regel is één monster tegelijk,” gromde Damon, zich opmakend voor een argument dat hij van plan was te winnen. Hij was verrast toen Alicia haar hand achter zijn hoofd wikkelde en haar vingers door zijn haar liet gaan voordat zij hem naar beneden trok voor een waanzinnige kus.

Toen ze eindelijk van elkaar weggingen, gromde Damon weer en duwde Alicia terug tegen de zijkant van de schuur waar hij eerder tegen had geleund. Het grommen zou voor de meesten dreigend klinken, maar voor Alicia was het sexy als de hel.

“Dat mag je niet doen,” instrueerde Damon zachtjes.

Alicia keek naar hem op met schijnbare onschuld in haar ogen. "Niet toegestaan om wat te doen?"

Damon streek met zijn wang tegen de hare, zijn lippen raakten nauwelijks haar huid voordat ze in de buurt van de huid van haar oor zweefden. "Je mag me niet afleiden."

"Oh," fluisterde Alicia verleidelijk. "Je bedoelt zo?"

Ze stond op haar tenen en kuste hem opnieuw, deze keer kronkelden hun tongen nauw met elkaar. Toen Damon zijn dij tussen de hare duwde, spreidde ze haar benen en drukte ze zich naar beneden. Ze hield van dit gevoel, ze begon heen en weer te wiegen. Haar ogen sloegen dicht toen Damon zijn been optilde en haar voeten de grond verlieten.

"Dit is de eerste keer," hijgde Alicia toen hun monden gescheiden waren.

Damon grijnsde, "je begon ermee." Zijn glimlach verdween en zijn ogen verduisterd tot een diep amethist. "Nu ga ik het beëindigen."

Alicia kon niet anders dan jammeren en sloeg haar benen om zijn middel, wreef tegen de erectie die ze achter de rits van Damon kon voelen groeien.

Damon drukte haar ruw tegen de schuurmuur en scheurde onbeschaamd haar shirt open. Zijn handen vonden haar borsten, prikkelend verharden de pieken onder het kant voor het losmaken van haar spijkerbroek.

Alicia liet haar benen zakken en liet Damon haar spijkerbroek langzaam naar beneden duwen. Ze stapte uit de spijkerbroek rond haar enkels en tilde haar benen weer op. Damon grijnsde terwijl hij zijn rits openmaakte en zijn erectie vrijheid schonk.

Zijn posities verschuivend, ademde hij hard uit toen hij zijn heupen omhoogduwde, terwijl hij Alicia op zijn erectie bracht. Alicia schreeuwde het uit en haar hoofd rustte op de betonnen muur achter haar. Damon rolde zijn heupen in een straffend tempo en zorgde ervoor dat ze volledig begreep wat het betekende om hem af te leiden.

Alicia opende haar ogen en greep Damon bij de schouders en trok hem dichter naar zich toe. Zijn hoofd ging naar beneden en hij zoog een tepel diep in zijn mond. Alicia hapte naar de sensaties en boog zich tegen hem aan. Hoe hard hij ook tegen haar aan reed, het voelde alsof haar lichaam stuiptrekkend was bij elke stoot.

Een geluid achter Damon deed haar opkijken en haar ogen vernauwden toen ze een Skitter achter hen zag komen aanrennen. Blijkbaar dacht de demon dat ze kwetsbaar waren en probeerde van de situatie gebruik te maken.

"Skitter om twaalf uur," fluisterde Alicia ademloos.

Ze zag hoe het beest door Damon's kracht verbrijzelde en kreunde hard toen hij harder begon te duwen. Hij was als een bezeten man … hard, snel, grenzend aan pijn en ze vond het geweldig.

"Aan de rechterkant," waarschuwde Alicia.

Een andere Skitter ontmoette zijn maker en Damon hief zijn hoofd van haar borsten. Hij pakte haar polsen in zijn handen, drukte ze tegen de muur achter haar en ontblootte zijn scherpe hoektanden.

"Kom voor me," gromde hij toen Alicia's zachte wanden om hem heen begonnen te buigen in hetzelfde ritme dat hij tegen haar aan stootte.

Alicia negeerde zijn vraag en draaide haar hoofd naar de zijkant om hem niet in de ogen te kijken. Ze probeerde zo lang mogelijk vast te houden, want ondanks wat andere mensen zouden denken … was liefde bedrijven op een kerkhof heter dan de hel. Het feit dat ze op elk moment door iemand konden worden gepakt, maakte het allemaal nog beter.