Время в средневековом городе

80

Ibid. Fol. 8r: «Primo die anni, qui dicitur annus nouus, factum fuit ydolum hominis habentis duas facies, unam ante et aliam retro, quia illa dies equaliter respondet et resoicit annum preteritum, cuius est finis, et annum futurum, cuius est principium. Et fuit nomen istius ydoli ydolum Iani Bifrontis, id est habentis duos frontes uel faties. Ex hinc Romani suorum ydolorum cultum sumpserunt, sicut et thuscorum consuetudines».

81

Ibid. Fol. 8v: «Vbi est sciendum, quod rex Ianus Subres, qui distinxit annum in quatuor partes…, dixit et pepinxit primum diem ueris portam ueris. Et primum diem estatis dixit portam estatis. Et primum diem auptumni dixit portam auptumni. Et primum diem yemis dixit portam yemis. Et ipse portabat… unam clauam ferream et percutiebat istas portas, quando prima dies occurebat, quasi esset custos omnium portarum ciuitatum, que sunt in mundo. In manu sinistra tenebat uirgam per modum indicantis uias ignorantibus, quasi esset custos uiarum et rector contra omnia pericula, que accidunt itinerantibus et peregrinis et mercatoribus. Et omnis uiator, quando uolebat aliquod iter aripere, isti idolo fatiebat certa sacrifitia. Similiter quilibet, qui portam ciuitatis custodiebat aut de porta domus sue aut hostii (=ostii. – A.M.) dubitabat, ipsius ymaginem super portam depingi fatiebat».

82

Ibid.: «Item istud ydolum habuit in manu dextra numerum CCC et in manu sinistra numerum LXV, qui numerus anno solari competit, quasi diceret se esse deum anni. Et ideo super capud istius ydoli erat depicta ymago solis. Erat autem istud ydolum positum in loco, ubi nunc est ecclesia sancti Dom[n]ini ad Maziam. Vnde usque hodie cognomen retinet».

83

Gesta Abbatum Monasterii Sancti Albani, a Thoma Walsingham, regnante Ricardo Secundo, ejusdem ecclesiæ præcentore, compilata / Ed. by H.T. Riley. L., 1867–1869. Vol. 2. P. 157–158, 162.

84

Ibid. Vol. 3. P. 365–372.

85

Подробнее об этом см.: Анисимова А.А. Время основания города как аргумент в споре о его статусе: пример Сент-Олбанса // Электронный научно-образовательный журнал «История». 2023. T. 14. Вып. 7 (129): Время в городе: долгое Средневековье и его наследие | Новая политическая история европейского Средневековья в России. [Эл. ресурс]. URL: https://history.jes.su/ s207987840026927-8-1/. DOI: 10.18254/S207987840026927-8 (дата обращения: 31.05.2024).

86

Biddle M., Lambrick G., Myre J.N.L. The Early History of Abingdon, Berkshire, and its Abbey // Medieval Archaeology. 1968. Vol. 12. P. 34.

87

Stenton F.M. The Early History of The Abbey of Abingdon. Stamford, 1989. P. 31.

88

Chronicon Monasterii de Abingdon / Ed. by J. Stevenson. L., 1858. Vol. 1. P. 6.

89

Cox M. The Story of Abingdon. Part I. 150,000,000 B.C. – 1186 A.D. Abingdon, 1987. P. 62.

90

Biddle M., Lambrick G., Myres J.N.L. The Early History of Abingdon. P. 29.

91

Domesday Book. Vol. 5: Berkshire. Chichester, 1979. 7,6.

92

Biddle M., Lambrick G., Myre J.N.L. The Early History of Abingdon. P. 29; Blair J. Church in Anglo-Saxon England. Oxford, 2005. P. 338; Левицкий Я.А. Город и феодализм в Англии. М., 1987. С. 101.

93

Подробнее про восстание см.: Lambrick G. Abingdon and the Riots of 1327 // Oxoniensia. 1964–1965. Vol. 29/30. P. 129–141.

94

A Chronicle Roll of the Abbots of Abingdon / Ed. by H.E. Salter // English Historical Review. 1911. Vol. 26. P. 731–734; The Lyell Cartulary // Two Cartularies of Abingdon Abbey / Ed. by G. Lambrick, C.F. Slade. Oxford, 1990. Vol. 1. P. 327–329. No. L516.