Rus Şiiri Antolojisi

DÜŞ KIRIKLIĞI

Yaşam için bildiklerim nelerse,Hepsi boşmuş – kitap ve düş ürünü;Durduk yere yememiş o, meğerse,Kötülükle saçmalığın mührünü.İçtenlikle karşılardım öncedenHer sabah güneşin doğuşunu ben,Dünyada her şeye açmıştım kucakBir çocuktum çünkü, saf bir yavrucak!Herkese uzanmış açıktı elim –Herkesle kardeştim, her şeye vurgun!Çok kısa zamanda fakat fark ettimYanılsama olduğunu çoğunun:Her şey kuruntuymuş, tatlı bir oyun –O tertemiz aşkım, o cesaretim…Anladım, akrabam soyum değilmiş,Anladım dostum da hain biriymiş,Sürüymüş sevdiğim insan yığını,Umutsa, dünyanın şirin yalanı,Temiz palavraymış sunulan adakEn masum bakışta bir hile varmış,Bilgelik yoksunu başları ancakAptallık simgesi bir gurur sarmış.Tanrı yardımıyla yaşam seyrindeReddettim hükmünü çirkinliklerin.Ve ruhum başka bir dünya içindeHülyalarım kadar renkli ve zengin.Ben ki tuhaf gezgin, ben – büyük kaçak,Kendi dünyamdayım, dünyadan uzak.1829

СОЛОВЕЙ

Подражание Пушкину

Пленившись розой, соловейИ день и ночь поет над ней;Но роза молча песням внемлет,Невинный сон ее объемлет…На лире так певец инойПоет для девы молодой;Он страстью пламенной сгорает,А дева милая не знает -Кому поет он? отчегоПечальны песни так его?..1831

НЕ ШУМИ ТЫ, РОЖЬ

Не шуми ты, рожь,Спелым колосом!Ты не пой, косарь,Про широку степь!Мне не для чегоСобирать добро,Мне не для чегоБогатеть теперь!Прочил молодец,Прочил доброе,Не своей душе -Душе-девице.

BÜLBÜL

Puşkin’e nazire

Bülbül sevdalandı nazlı bir güle,Aşk dilendi gece gündüz türküyle;Ne ki gülü sarmadı bu eğlenceMasum bir rüyaya daldı sessizce…Bazen bir şarkıcı basıp lirineDiller döker körpe sevgilisine;O yansa da kösnül duygular ileGenç kızın gerçi yok haberi bileKimin için söylenir bu türküler?Nedendir onlarda bu derin keder?1831

HIŞIRDAMA SEN…

Hışırdama sen,Bozkır çavdarı!Türküler yakma,Tırpancı dayı!Ne gerek banaFazla bereket,Ne gerek banaGeciken servet!Sildim o genci,Servetini de –Kendimden önceYârin kalbinde.Сладко было мнеГлядеть в очи ей,В очи, полныеПолюбовных дум!И те ясныеОчи стухнули,Спит могильным сномКрасна девица!Тяжелей горы,Темней полночиЛегла на сердцеДума черная!1834

ЦВЕТОК

Природы милое творенье,Цветок, долины украшенье,На миг взлелеянный весной,Безвестен ты в степи глухой!Скажи: зачем же так алеешь,Росой заискрясь, пламенеешь,И дышишь чем-то, как живым,Благоуханным и святым?Ты для кого в степи широкой,Ты для кого от сел далеко?Не для крылатых ли друзей,Поющих в воздухе степей?Oysa ne hoştuYârin gözleri,Derin bir aşklaSüzerken beni!O hoş gözlerinGüzel sahibi,Sanki mezardaUyuyor şimdi!Dağ kadar ağır,Geceden siyah,Bir fikir çöktüYüreğime ah!1834

ÇİÇEK

Ey, doğanın tansığı, sen,Vadileri bezekleyen,Ne hoş açtın bu bahar daGözden uzak bozkırlarda.Neden al al yanar özünÇiyle mi yıkandı yüzün?O hoş kokun püfür püfürSanki kutsiyet üfürür.Köyden, köylülerden ayrıGüzelliğin gizli kaldı.Ama sana seher seherTüm kuşlar nağmeler döker.Для них ли, в роскоши, семьями,Румяной ягодой, цветамиИ обаяньем для душиВы, травы, зреете в тиши?О, пой, косарь! зови певицу,Подругу, красную девицу,Пока еще, шумя косой,Не тронул ты травы степной!1836

ПЕРВАЯ ПЕСНЯ ЛИХАЧА КУДРЯВИЧА

С радости-весельяХмелем кудри вьются;Ни с какой заботыОни не секутся.Их не гребень чешет -Золотая доля,Завивает в кольцыМолодецка удаль.Не родись богатым,А родись кудрявым:По щучью веленьюВсе тебе готово.Чего душа хочет -Из земли родится;Со всех сторон прибыльПолзет и валится.Sen de keyifle açarsınBol bol kokular saçarsınVe kat kat artar güzelliğinCanlar feda cezben için.Ey tırpancı, çağır hemenGörünsün sevdiğin cananZevk alsın bu güzelliktenTırpanlanıp yok olmadan.1836

DELİŞMEN KUDRYAVİÇ’İN BİRİNCİ ŞARKISI

Şerbetçiotu gibiBukleler kıvrım kıvrım,Kıvrılıyor her biriÖtesinde kaygının.Hiç tarak görmemişler –Altından da kıymetli,Sanki yüksük gibiler –Yiğitlik işareti.Zengin doğmadın amaBukleli doğdun işte.Hayatın hep gülecekBu bukleli gidişte.Yeryüzünde canınınİstediği her şeyiTek yoludur almanınKullanmak bukleleri.Что шутя задумал -Пошла шутка в дело;А тряхнул кудрями -В один миг поспело.Не возьмут где лоском,Возьмут кудри силой:И что худо – смотришь,По воде поплыло!Любо жить на светеМолодцу с кудрями,Весело на беломС черными бровями.Вовремя да в поруМедом речи льются;И с утра до ночиПесенки поются.Про те речи-песниДевушки все знаютИ о кудрях зимуНочь не спят, гадают.Честь и слава кудрям!Пусть их волос вьется;С ними все на светеЛовко удается!Не под шапку гореГолове кудрявой!Разливайтесь, песни!Ходи, парень, браво!1837Şaka, cümbüş, eğlenceHer biri birer birer,Bukleler titreyinceAyağına gelirler.Alınmayan nesnelerBuklelerle alınır:Sen yeter ki emir verOnlar tansık yaratır.Bukleli delikanlıHep öndesin, birinci –Beyaz, güleç, endamlıKaşlar yay, dişler inci.Hakkındaki övgülerDillerde şekerlenir;Gece gündüz türkülerSenin için söylenir.Aklı fikri kızların,Adınla meşgul senin,Fallarında onlarınTek umut: buklelerin.Bugün bukleler yineVarsın olsunlar olay!Ah, onlarla her şeyeUlaşmak gayet kolay!Buklelerin ile sen,Hep genç kal, hep sevdalı!Gez gönlünce, neşelen,Mutlu ol, delikanlı!1837

ПОСЛЕДНИЙ ПОЦЕЛУЙ

Обойми, поцелуй,Приголубь, приласкай,Еще раз – поскорей -Поцелуй горячей.Что печально глядишь?Что на сердце таишь?Не тоскуй, не горюй,Из очей слез не лей;Мне не надобно их,Мне не нужно тоски…Не на смерть я иду,Не хоронишь меня.На полгода всегоМы расстаться должны;Есть за Волгой селоНа крутом берегу:Там отец мой живет,Там родимая матьСына в гости зовет;Я поеду к отцу,Поклонюся роднойИ согласье возьмуОбвенчаться с тобой.Мучит душу моюТвой печальный убор,Для чего ты в негоНарядила себя?Разрядись: уберисьВ свой наряд голубойИ на плечи накиньШаль с каймой расписной;

SON ÖPÜŞME

Sarıl bana, öp beni,Okşa nazla, ısrarla,Korlu öpüşleriniTekrar tekrar tekrarla.Niye üzgün bakışın?Kalbindeki sır nedir?Keder seni boğmasın,Gözünün yaşını sil,Yok onlara gereğim;Kahrolmanı istemem,Henüz ölmüş değilim,Ne de bugün gömülen.Ama altı ayda birGeliyor ayrılıklar.Volga kıyılarındaO yamaçta bir köy var:Orda yaşar babam da,Anam da orda beklerGitmemi her bayramda.Ben annemle babamaGidip diz çökeceğimSenle evlenmek içinİzin isteyeceğim.Beni üzüyor, gülüm,Siyah elbiselerin,Söyler misin sen bugünOnları niye giydin?Hemen çıkar, mavilerGiy onların yerine,Tül atkını salıverGüzel göğüslerine.Пусть пылает лицо,Как поутру заря,Пусть сияет любовьНа устах у тебя;Как мне мило теперьЛюбоваться тобой!Как весна, хорошаТы, невеста моя!Обойми ж, поцелуй,Приголубь, приласкай,Еще раз – поскорей -Поцелуй горячей!1838

РУССКАЯ ПЕСНЯ

Я любила егоЖарче дня и огня,Как другие любитьНе смог'ут никогда!Только с ним лишь однимЯ на свете жила;Ему душу мою,Ему жизнь отдала!Что за ночь, за луна,Когда друга я жду!И бледна, холодна,Замираю,дрожу!Вот он идет, поет:"Где ты зорька моя?"Вот он руку берёт,Вот целует меня!Gözlerin zevkle yunsunSevinç şafaklarında,Aşkın güneşi doğsunIslak dudaklarında.Baktıkça güm güm atarCoşkudan kalbim benim,Baharda mayıs kadarGüzelsin sen gelinim!Sarıl bana, öp beni,Okşa nazla, ısrarla,Korlu öpüşleriniTekrar tekrar tekrarla.1838

RUS ŞARKISI

Ben o yakışıklıyaÖylesine yandım ki,Onu kimse çılgıncaSevemez benim gibi.Dünyada tek onunlaYaşamam mümkün benim.Onun için canımıFeda edebilirim.Bu gece bu mehtaptaHep onu bekliyorum.Soğukta ince inceÜrperiyor vücudum.“Neredesin meleğim?”Diye diller döküyor.Ellerime sarılıpBeni sık sık öpüyor."Милый друг погасиПоцелуи твои!И без них при тебеОгнь пылает в крови;И без них при тебеЖгет румянец лицо,И волнуется грудьИ кипит горячо!И блистают глазаЛучезарной звездой!"Я жила для него -Я любила душой!1838“Ah, şekerim, yavaş ol,Emme dudaklarımı.Yanımda olman bileCoşturuyor kanımı.Yanımda olman bileYüzümü kızartıyor;Kesiliyor nefesim,Kalbim sık sık atıyor.Pırıl pırıl yıldızlarUçuyor gözlerimden!”Onu sevdim çünkü tek,Onun için varım ben!1838

И. С. Горюшкин , Поцелуй , 1910

İ. S. Goryuşkin, Öpüş, 1910.

МИХАИЛ ЛЕРМОНТОВ

MİHAİL LERMONTOV

(1814 – 1841)

Büyük şair, yazar ve dramaturg Mihail Yuriyeviç Lermontov, 3 Ekim 1814 tarihinde Moskova’da doğdu. Daha altı aylıkken annebabası tarafından babaannesi E. A. Arsenyeva’nın Tarhan (Kırım)’daki malikânesine götürüldü. Üç yaşında annesini kaybetti. Babasıyla babaannesi arasındaki kavgalara sık sık tanıklık etti ve sonuçta E. A. Arsenyeva’ya bırakıldı.

Düzenli bir özel ev eğitimi aldıktan sonra Moskova’daki soylular yurduna yerleştirildi. İlk şiir denemelerini de orada kaldığı yıllarda yaptı. 1830 yılında Moskova Üniversitesi Siyasi Etik Bölümü’ne yazıldı. Aynı yıl Ateney dergisinde “İlkbahar” başlıklı ilk şiiri yayımlandı.

1932’de Harp Okulu’nun Asteğmen Muhafızları ve Saray Süvarileri Bölümü’ne kabul olunduktan sonra, orada el yazısıyla hazırlanan Şkolnaya zarya (Okul Şafağı) dergisini yayımlayanlar grubuna katıldı. Aynı dergide onun ilk asker ocağı ürünleri olan “Hastane”, “Petergofsk Bayramı”, “Ulanşa” şiirleri de yayımlandı.

1834 yılında asteğmen rütbesiyle mezun olup Husar Alayı’nda hafif süvari olarak askerlik kariyerine başladı. 1937’de Puşkin’in ölümüyle ilgili olarak yazmış olduğu “Şairin Ölümü” başlıklı şiirinden dolayı tutuklanarak Kafkasya’daki Nijegorod süvari alayına gönderildi. Orada Belinski ve sürgün dekabristlerle tanışma fırsatı buldu.

3 Ocak 1838 yılında Lermontov sürgünden döndü. Bu süre içinde o, “Tüccar Kalaşnikov İçin Şarkılar”, “Tambovsk Veznedarı”, “Söz”, “Şair”, “Üç Palmiye… “ gibi yeni şiirler yazdı.

1840 yılının başlarında Fransız büyükelçisinin oğluyla düelloya girişmesi Petersburg'dan uzaklaştırılması için uygun bir bahane uydurmaya yaradı ve sonuçta o tekrar Kafkasya'ya sürgüne gönderildi. Kafkas dağlarında “eski Kafkas yiğitlerinin göstermiş oldukları kahra manlıklara âdeta hayranım” diyerek, düzenlenen operasyonlara sürekli olarak katıldı.

15 Temmuz 1841’de N. Martinov adlı dengesiz bir subayla yaptığı düello sonucunda öldürüldü. İlkönce Pyatigorsk mezarlığına defnedildiyse de, sonradan (1842) naaşı çıkarılarak Tarhan’daki aile mezarlığına gömüldü.

Mihail Lermontov’un başlıca şiir kitapları: Tüccar Kalaşnikov’un Şarkısı (1838), Mtsıyri (1839), İblis (1857), Şiirler (1840) vb.

БАЛЛАДА

Над морем красавица-дева сидит;И, к другу ласкаяся, так говорит:"Достань ожерелье, спустися на дно;Сегодня в пучину упало оно!Ты этим докажешь свою мне любовь!"Вскипела лихая у юноши кровь,И ум его обнял невольный недуг,Он в пенную бездну кидается вдруг.Из бездны перловые брызги летят,И волны теснятся, и мчатся назад,И снова приходят и о берег бьют,Вот милого друга они принесут.О счастье! он жив, он скалу ухватил,В руке ожерелье, но мрачен как был.Он верить боится усталым ногам,И влажные кудри бегут по плечам…"Скажи, не люблю иль люблю я тебя,Для перлов прекрасной и жизнь не щадя,По слову спустился на черное дно,В коралловом гроте лежало оно.С тоской безнадежной младой удалецПрыгнул, чтоб найти иль коралл, иль конец.

BALAD

Dünya güzeli dilber, deniz kıyısındaki,Sevdiğine naz edip fısıltıyla dedi ki:“Şık gerdanlığım suya düştü bugün ansızınDalıp onu oradan hemen çıkarır mısın?Kanıtlamış olursun belki gerçek sevdanı!”Bu sözleri duyunca kabardı gencin kanı,Hiç vakit kaybetmeden tıpkı bir çılgın gibiDalgalı uçuruma atıverdi kendini.İnci serpintileri saçıldı uçurumdanKaynayan sert dalgalar şaşkındı bu durumdan,Bir ileri bir geri koşuştular şiddetliSanki genci sahile çıkaracakmış gibi.Derken o, dik kayaya tırmandı. Şükür sağdı.Yüzü sertti, elinde yitik gerdanlık vardı.Ayakları yorgunluk ağrısı içindeydi,Yaş saçları sırtına yapışık biçimdeydi…“Sevgilim, inci için şu canından geçen ben,Kalbi aşkla dövünen biri miyim gerçekten?Tek sözünle uçurum dibine indiğimdeBuldum gerdanlığını bir mercan resifinde,Buyur işte!“ derken gamla, bir anlığına,Baktı canına bedel görülen gerdanlığa.Возьми!"– и печальный он взор устремилНа то, что дороже он жизни любил.Ответ был: "О милый, о юноша мой!Достань, если любишь, коралл дорогой".Из бездны перловые брызги летят,И волны теснятся, и мчатся назад,И снова приходят и о берег бьют,Но милого друга они не несут.1829

КАВКАЗ

Хотя я судьбой на заре моих дней,О южные горы, отторгнут от вас,Чтоб вечно их помнить, там надо быть раз:Как сладкую песню отчизны моей,Люблю я Кавказ.В младенческих летах я мать потерял.Но мнилось, что в розовый вечера часТа степь повторяла мне памятный глас.За это люблю я вершины тех скал,Люблю я Кавказ.Я счастлив был с вами, ущелия гор,Пять лет пронеслось: всё тоскую по вас.Там видел я пару божественных глаз;И сердце лепечет, воспомня тот взор:       Люблю я Кавказ!…1830Dedi ki kız: “Sevimli, mert delikanlım benim,Bana âşıksan eğer, mercan çıkar, göreyim!“Yiğit genç ümitsizce atıp kendini suyaGitti bu kez mercan ya da ölümle buluşmaya.İnci serpintileri saçıldı uçurumdanKaynayan sert dalgalar şaşkındı bu durumdan,Koşuştular şiddetle bir ileri bir geriAma genci geriye artık veremezlerdi..1829

KAFKAS

Zalim felek ta doğuştan tutup özbenliğimi,Çalsa da, ey güneyin şirin dağları, sizden,Kalbimde hissettim hep hepinizi derinden:Kendi ormanlarımın tatlı şarkısı gibi                 Âşığım Kafkas’a ben.Henüz çocuk yaşımda annemi yitirsem de,Onu duyuyorum her gün akşamın gelmesinden,Yankılanır gibice bozkırların sesinden.Şahlandıkça yüreğim bu masmavi göklerde,                 Âşığım Kafkas’a ben.Mutluydum, ey kayalar, o enginde koştukça,Ama artık beş yıldır hastayım özlemindenSevdiğim melek kızın ve onun gözlerinden;Kalbim diyor o şirin bakışla konuştukça:                 Âşığım Kafkas’a ben.1830

АНГЕЛ

По небу полуночи ангел летел,И тихую песню он пел,И месяц, и звезды, и тучи толпой  Внимали той песне святой.Он пел о блаженстве безгрешных духовПод кущами райских садов,О Боге великом он пел, и хвала  Его непритворна была.Он душу младую в объятиях нес  Для мира печали и слез;И звук его песни в душе молодой  Остался – без слов, но живой.И долго на свете томилась она,Желанием чудным полна,И звуков небес заменить не могли  Ей скучные песни земли.1831

К ***

Я не унижусь пред тобою;Ни твой привет, ни твой укорНе властны над моей душою.Знай: мы чужие с этих пор.Ты позабыла: я свободыДля зблужденья не отдам;И так пожертвовал я годыТвоей улыбке и глазам,

MELEK

Gece yarısı gökyüzünde beyaz bir melek                     Uçmuş bir şarkıyla içli ve titrek;Yıldızlar da, bulutlar da ve hatta ay bile              Onu dinlemişler, hem de birlikte.Eşsiz cennetten bahsetmiş o, günahsızlardan,Zevk ile sefası sınırsızlardan;Yüce Tanrı’ya övgü, minnet yağdırmış hazla,Temiz duygularla, aşkla, niyazla.Genç bir ruh varmış koynunda beyaz meleğin                             Huzursuz ve dertli dünyamız için;Şarkısının sözleri ölseler de, tuhaf iş,Benzersiz hoş sesi sağ kalabilmişO genç ruh, özlemlerle kalbinin derininde,Koşadurmuş hep o sesin peşindeDuymamış, dinlese de tüm dünya seslerini,                  Gökyüzü sesinin bir benzerini.1831

***’YA

Küçülemem asla önünde senin.Hiçbir azarına, şakana bileHoşgörüsü olmayacak kalbimin.Anla: yabancıyız artık seninle.Ben özgürlüğümü aldanışlaraPeşkeş çekecek de değilim belli,Sendeki hoş sese, hoş bakışlaraKapılıp huzuru düşlemek gibi,И так я слишком долго виделВ тебе надежду юных днейИ целый мир возненавидел,Чтобы тебя любить сильней.Как знать, быть может, те мгновенья,Что протекли у ног твоих,Я отнимал у вдохновенья!А чем ты заменила их?Быть может, мыслею небеснойИ силой духа убежден,Я дал бы миру дар чудесный,А мне за то бессмертье он?Зачем так нежно обещалаТы заменить его венец,Зачем ты не была сначала,Какою стала наконец!Я горд!– прости! люби другого,Мечтай любовь найти в другом;Чего б то ни было земногоЯ не соделаюсь рабом.К чужим горам, под небо югаЯ удалюся, может быть;Но слишком знаем мы друг друга,Чтобы друг друга позабыть.Со всеми буду я смеяться,Отныне стану наслаждатьсяИ в страсти стану клясться всем;А плакать не хочу ни с кем;Начну обманывать безбожно,Чтоб не любить, как я любил,-Иль женщин уважать возможно,Когда мне ангел изменил?Я был готов на смерть и мукуИ целый мир на битву звать,Чтобы твою младую руку -Безумец!– лишний раз пожать!Ki yıllarım yitip gitti böylece –Kalpte kavuşmanın özlenen tadı,O denli sevdim ki seni delice,Dünya bile umurumda olmadı.Kim bilir seninle geçen o anlarBelki şiirimden çalınmışlardır?Bilmem sende neyle örtüşür onlar,Gözünde ne kadar değeri vardır?Belki de ben aydınlanma anındaSöylerdim dünyanın şaheseriniVe dünya da bunun karşılığındaÖlmezliğe değer görürdü beni.Söyler misin bana, acaba nedenBu ünü hep değişmemi istedin?Bugün tanımakta zorlandığım sen,Başlangıçta niye böyle değildin?Evet ben mağrurum! Kusura bakma!Sen hep başka aşklar düşüyle avun,Dünyada boş şeyler vız gelir bana,Yeniden kul olmam, bitti bu oyun!Belki de çekilip giderim burdanSeçip güney steplerinden biriniSen çıkmayacaksın fakat aklımdan,O kadar mükemmel tanıdım seni.Herkese tutkumdan söz edeceğim;Zevki tadacağım bugünden sonra –İçten güleceğim, hem doya doya,Kimseyle gözyaşı dökmeyeceğim!Düpedüz yalanlar uyduracağımAcımasın diye sonradan içim,Kadınlara inanmak mı! Ne lazım,Ben bir melek ihaneti yemişim!Sen ki, aşkın için can adadığım,Dünyaya diş bilediğim aptalca,Sen – eline bile dokunmadığım,Sen – hayallerimin süsüydün ancak.Не знав коварную измену,Тебе я душу отдавал;Такой души ты знала ль цену?Ты знала – я тебя не знал!1832* * *Нет, я не Байрон, я другой,Еще неведомый избранник,Как он, гонимый миром странник,Но только с русскою душой.Я раньше начал, кончу ране,Мой ум немного совершит;В душе моей, как в океане,Надежд разбитых груз лежит.Кто может, океан угрюмый,Твои изведать тайны? КтоТолпе мои расскажет думы?Я – или бог – или никто1832

ПАРУС

Белеет парус одинокойВ тумане моря голубом!..Что ищет он в стране далекой?Что кинул он в краю родном?..Играют волны – ветер свищет,И мачта гнется и скрыпит…Увы! он счастия не ищетИ не от счастия бежит!Toydum, kıskançlığın çok uzağında,Tek seni sevmekti en büyük derdim!Sen sevildiğini biliyordun da,Ben senin sevgini asla görmedim.1832***Ben Byron değilim, başkasıyım ben,Onun gibi seçkin, ama dışlanmış,Bugüne dek adı hep gizli kalmış,Ama Rusluğuna bağlı yürekten.Çok erken başladı dünya seferimVe şimdiden belli vakitsiz sonu,Ölü doğmuş nice cesetle doluBir okyanus halindedir yüreğim.Yayılırken akşam karanlıkları,Okyanusla beni kim çözebilir?Kapkara dünyamı kim sezebilirBir benden ve bir de Tanrı’dan gayrı?1832

KAYIK

Ak bir kayık, enginiGeçiyor yara yara.Onu kovan biri miVar acep uzaklara?Dalga oynak, rüzgâr sertYelkeni yurda açık,Aradığı, ne şöhret,Ne şöhrette rahatlık.Под ним струя светлей лазури,Над ним луч солнца золотой…А он, мятежный, просит бури,Как будто в бурях есть покой!1832

СМЕРТЬ ПОЭТА

Погиб поэт!– невольник чести -Пал, оклеветанный молвой,С свинцом в груди и жаждой мести,Поникнув гордой головой!..Не вынесла душа поэтаПозора мелочных обид,Восстал он против мнений светаОдин, как прежде… и убит!Убит!.. К чему теперь рыданья,Пустых похвал ненужный хорИ жалкий лепет оправданья?Судьбы свершился приговор!Не вы ль сперва так злобно гналиЕго свободный, смелый дарИ для потехи раздувалиЧуть затаившийся пожар?Что ж? веселитесь… Он мученийПоследних вынести не мог:Угас, как светоч, дивный гений,Увял торжественный венок.Его убийца хладнокровноНавел удар… спасенья нет:Пустое сердце бьется ровно,В руке не дрогнул пистолет.И что за диво?… издалека,Подобный сотням беглецов,Üstünde mavi gökler,Altında güneş durur…Ne ki o, bora beklerVe borada – salt huzur.1832

ŞAİRİN ÖLÜMÜ

Bühtanla vuruldu bahtı şairin,Onurun en masum kurbanı göçtü.Göğsünde mermi ve yüreğinde kin,Dik başı ilk defa önüne düştü!Kaldırmadı kalbi, alaycı gülenO rezil yüzleri, hep iğrenç gördü –Yığınlara karşı savaş verirkenTek kaldı, tek durdu… Ve öldürüldü.Öldürüldü… ama feryat gerekmez,Bomboş övgüler de anlamsız şimdi,Yoktan neden uydurmaya hiç değmez!Kör talihin kurbanı o, bilinçli!Onun özgür ve mert yeteneğiniYıllarca kovan siz değil misiniz?Üfleyerek bir yangının yeriniGülmek değil miydi tek isteğiniz?Başardınız işte… Son hamlenizleDüştü mağrur şair, yerle bir oldu,Bir deha çevrildi sönük kandile,Gözalıcı, eşsiz bir çelenk soldu.Katil, gayet sakin, tam nişan aldı,Yöneltti son atışını… Ve ölüm!Ne bomboş kalbinde kıpırtı vardı,Ne sert bakışında bir damla hüzün.Şaşacak ne var ki?.. Sürü içindeParlıyordu nicelerin gözleriНа ловлю счастья и чиновЗаброшен к нам по воле рока;Смеясь, он дерзко презиралЗемли чужой язык и нравы;Не мог щадить он нашей славы;Не мог понять в сей миг кровавый,На что он руку поднимал!..И он убит – и взят могилой,Как тот певец, неведомый, но милый,Добыча ревности глухой,Воспетый им с такою чудной силой,Сраженный, как и он, безжалостной рукой.Зачем от мирных нег и дружбы простодушнойВступил он в этот свет завистливый и душный                    Для сердца вольного и пламенных страстей?Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,Зачем поверил он словам и ласкам ложным,                    Он, с юных лет постигнувший людей?..И прежний сняв венок – они венец терновый,                    Увитый лаврами, надели на него:                                              Но иглы тайные сурово                                               Язвили славное чело;Отравлены его последние мгновеньяКоварным шепотом насмешливых невежд,И умер он – с напрасной жаждой мщенья,С досадой тайною обманутых надежд.                                    Замолкли звуки чудных песен,

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «Литрес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

1

zefir (Yun.: Ζέφυρος ): batıdan esen hafif rüzgâr.

2

Bir anıt diktim ben (Horatius).

3

Fregeya (Freya) İskandinavyalıların, Lada ise Slavların aşk tanrıçalarıdır. Dolayısıyla burada şair Finlandiya ile Rusya arasındaki sevgiye gönderme yapmak-tadır. (Not çevirmene aittir).

4

Зараженный воздух (ит.)

5

(İt.) bulaşıcı hava.

6

Молчание! (лат.)

7

(Lat.) suskunluk.