Maandans

Devon kon de langzame glimlach die op zijn lippen verscheen niet tegenhouden. Wat hij er niet voor over zou hebben om haar even in de kooi te hebben zodat hij kon proberen om dat vuur in haar ziel te doven. ‘Dans je?’ vroeg hij hoopvol.

Envy’s ogen werden groter zich toen ze terugdacht aan hoe ze hem in de kooi had gezien en ze voelde hoe haar dijen in vlammen opgingen… maar haar kaken jammer genoeg ook. ‘Nee,’ fluisterde ze, een beetje te hees, ‘ik dans niet, maar ik doe de bar in enkele andere clubs hier in de stad en was van plan om te solliciteren nu ik hier ben.’

‘Jammer,’ grijnsde Devon terwijl hij naar voren stapte en een lade van het bureau opentrok. Hij haalde er een sollicitatieformulier uit en gaf het haar. Ze had hem nog steeds haar naam niet verteld, maar als hij haar het formulier kon laten invullen, dan zou hij alle informatie hebben die hij nodig had. Hij wilde er ook zeker van zijn dat ze niet in de Nachtlicht had gewerkt.

Hij was het beu dat ze mensen naar hier stuurden om rond te neuzen. Het was Quinn die een einde gemaakt had aan de vriendschap tussen de poema’s en de jaguars, dus wat hem betrof moesten de poema’s hen verdomme met rust laten.

Iemand in de Nachtlicht had de laatste persoon die ze hadden aangenomen naar hier gestuurd en nu dat ze vermoord was teruggevonden, dachten de poema’s dat ze in de Maandans antwoorden zouden vinden… net als de flikken. Het was zijn pech dat ze de enige nacht dat ze hier had gewerkt vroeg om met hem in de kooi te worden gestoken en dat ze diezelfde nacht was vermoord.

Devon wist dat de enige manier om haar langer te laten blijven was door haar te geven wat ze wou en hij trok de stoel vanonder het bureau. ‘Je mag het nu invullen. Misschien heb je tegen het einde van de nacht een nieuwe job.’

Envy ging zitten en keek met een frons terug op naar het scherm. ‘Denk je dat de eigenaar me Trevor heeft zien taseren?’ Ze beet op haar onderlip terwijl ze zich probeerde voor te stellen hoe het eruit moest hebben gezien. ‘Ik wou echt dat ik dat niet had gedaan.’

Devon leunde over haar stoel alsof hij met haar meekeek naar de monitor. Zijn lippen kwamen heel dicht bij haar oor. ‘Stel dat de eigenaar het wel gezien had en je daarover aansprak, wat zou je dan zeggen?’ Hij ademde langzaam uit terwijl haar geur om hem heen sloeg en zijn bloed verhitte.

Envy begon haar hoofd om te draaien om hem aan te kijken, maar stopte halverwege. De gevoelens die zijn nabijheid bij haar veroorzaakte verspreidden zich van haar schouder tot in de zijkant van haar hals. ‘Ik was gewoon gemeen,’ fluisterde ze en voelde warmte opborrelen rond haar bekken. Deze kerel was gevaarlijk voor haar zintuigen. Ze wist niet of ze zich moest omdraaien om hem te likken of het op een lopen moest zetten.

De hoek van Devon’s mond neigde naar een glimlach, maar hij verroerde zich niet. ‘Dus jij tasert jongens zomaar zonder reden?’ Hij rook hoe ze opgewonden werd en al snel zat zijn broek oncomfortabel strak.

‘Nee.’ Envy greep naar een pen en begon het formulier in te vullen. Ze was blij met de afleiding. ‘Alleen jongens die het echt verdienen,’ antwoordde ze, hoewel ze er niet over wilde praten.

Devon richtte zich volledig op en verzette zich tegen de drang op haar uit de stoel te trekken en voor zich op het bureau te zetten. Hij was haar zijdeachtige haar dat over de achterkant van de stoel hing nu al tussen zijn vingers aan het wrijven.

Hij bleef stil terwijl ze het sollicitatieformulier invulde en las over haar schouder elk woord mee. Envy Sexton. De clubs van de poema’s en de vampiers kwamen gelukkig niet voor in de uitgebreide lijst van plaatsen waar ze al had gewerkt. Hij wist dat hij er met slechts enkele telefoontjes voor kon zorgen dat ze veel vrije tijd zou krijgen om bij hem te komen werken. Hij was van plan om deze wilde kat met niemand anders te delen.

Envy werkte het formulier af en maakte aanstalten om recht te staan, maar Devon plaatste zijn handen op haar schouders om haar tegen te houden. Hij greep het papier vlug vast en liep naar de deur.

Devon reikte naar de deurknop, maar stopte toen. ‘Blijf hier. Ik ben meteen terug met het antwoord.’

‘Hoe heet jij?’ vroeg Envy en vroeg zich af waarom ze het papier niet gewoon zelf aan de eigenaar mocht geven. Misschien kon ze zo zelfs het interview al achter de rug hebben.

‘Devon Santos,’ antwoordde hij en verdween door deur voordat ze hem kon tegenhouden.

Hij wist dat Nick vlak achter de deur stond te wachten, want hij kon hem ruiken. Hij overhandigde het papier aan Nick en stelde hem van de situatie op de hoogte. ‘We hebben een nieuwe barmeid.’ Hij wachtte terwijl Nick het papier bekeek en wist dat hij naar dezelfde dingen zocht waarop hij zelf al had gecontroleerd.

Nick was enkele groupies en een vampier, die erin geslaagd waren om de club te betreden, op het spoor gekomen en het had zijn stemming vannacht grondig om zeep geholpen. Hij had een hekel aan vampiers en aan alle mensen die zo stom waren om met hen om te gaan. Omdat hij geen enkele aanwijzing vond die erop wees dat dit meisje met hen in verband kon worden gebracht en omdat hij de opwinding die ze bij haar broer teweegbracht kon ruiken, besliste Nick om Devon zijn eigen zaakjes te laten afhandelen.

Uiteindelijk gaf hij het formulier terug. ‘Zeg tegen haar dat ze de taser thuis moet laten.’ Nick keek een ogenblik naar zijn broer voordat hij eraan toevoegde: ‘Kat zei dat die kerel die ze getaserd heeft haar vriendje is en dat die gast die hem in de boeien sloeg haar broer is.’

‘Dat vriendje van haar had een pistool op zak. Ik kon het ruiken.’ Devon haalde zijn schouders op terwijl zijn ogen zich tot spleetjes vernauwden. ‘Misschien stelde hij als vriendje niet veel voor.’

‘Je kunt beter voorzichtig zijn met haar.’ Nick schudde zijn hoofd. ‘Als je haar echt wilt, dan ben jij verantwoordelijk om haar onder controle te houden terwijl ze hier is.’ Nick knarste zijn tanden op elkaar toen hij een vleugje vampier rook. Zonder nog een woord te zeggen liep hij weg, terug de trap op naar boven.

Envy keek nerveus in het rond en zag een lift die ze nog niet eerder had opgemerkt. Een van haar wenkbrauwen ging een beetje omhoog toen ze zag dat er in plaats van een simpele knop een toetsenpaneel had. Ze tikte met de pen op het bureau en vroeg zich af hoe lang ze zou moeten wachten. Ze moest nog steeds zien uit te vissen of Chad Trevor echt gearresteerd had of hem gewoon gedwongen had om de club te verlaten.

Ze staarde terug naar het bureau en probeerde even aan iets anders te denken. Ze was een geboren speurder net als haar broer, hoewel Chad dat feit probeerde te verdoezelen. De waarheid was dat Chad een geweldige detective zou zijn. Hij vertelde aan iedereen dat hij slechts een gewone politieagent was, maar niets kon verder van de waarheid zijn. Hij stond aan het hoofd van het SWAT-team.

Ze keek neer naar het papier dat ze zonder te beseffen had vastgenomen. Het was een leveringsbewijs. Haar blik gleed langs de facturatiegegevens naar de naam vanonder. Ze sloeg het blad papier terug neer op het bureau. Devon Santos… godverdomme. Hij was een van de eigenaars en had haar doen denken dat hij slechts een danser was.

Op dat moment werd de deur van het kantoor opengeduwd en kwam Devon terug binnen. ‘Wanneer wil je beginnen?’

*****

Nick haastte zich over de dansvloer en dan de trap op die naar de ingang leidde. Hij duwde de deur met meer kracht open dan nodig was en bekeek een man die voorbij de bewaking probeerde te komen. Omdat de meeste buitenwippers gedaanteverwisselaars waren, konden ze een vampier ruiken zonder dat er uiterlijke tekens waren.

Het gevoel voor mode van de gemiddelde vampier in deze stad leek beïnvloed te zijn door de goth-gemeenschap. Toch hadden er tijdens de laatste paar maanden een stuk of tien geprobeerd om met zakelijke pakken of in gewone clubkledij binnen te geraken. Dat was de reden waarom ze tegenwoordig zo op geur afgingen in plaats van op voorkomen. Regel nummer een: er mochten geen vampiers naar binnen zonder de toelating van de eigenaar.

‘Wat heb je hier te zoeken?’ vroeg Nick en hij probeerde professioneel te klinken omwille van het menselijke publiek. De man hield zijn hoofd schuin en lachte op een ziekelijke manier waardoor Nick’s maag zich omkeerde.

‘Ik zou graag naar binnen gaan,’ zei Raven terwijl zijn pupillen groter werden en hij al zijn krachten aanwendde om iedereen te te beïnvloeden die vatbaar was voor de dwangspreuk van de vampiers.

Nick bekeek hem van kop tot teen. De kerel had zwart haar dat over zijn gezicht hing met fluoroze puntjes. Hij was jong, waarschijnlijk nog niet eens vijfentwintig, met een zeer bleke huid en zware eyeliner rond zijn ogen. Zijn lippen waren met zwarte lippenstift opgedaan en zelfs zijn nagels waren zwart geverfd.

‘Het spijt me, mijnheer…’ Nick stond stokstijf en keek naar elke beweging van de vampier. Grootte en leeftijd deden er niet toe; vampiers waren gevaarlijk en mochten nooit worden onderschat.

‘Raven, mijn naam is Raven,’ antwoordde de man. Hij vroeg zich af hoe ver je een jaguar kon uitdagen.

‘Sorry Raven, we zitten vol,’ legde Nick uit terwijl hij met zijn vingers de tweeloops omklemde die diep in de zak van zijn leren vest zat. Het pistool bevatte uitgeholde zilveren kogels die gevuld waren met wijwater. Zijn lippen vertrokken zich tot een sadistische glimlach toen hij het houten lemmet van het uitbeenmes voelde dat aan zijn onderarm was vastgemaakt.

‘Waarom staan al deze mensen dan nog steeds in de rij?’ vroeg Raven. Hij zag hoe de gouden tint in de irissen van de jaguar zich begon te verspreiden.

Nick glimlachte maar het voelde aan alsof zijn tanden over elkaar schuurden. ‘Ze hebben gereserveerd.’

Raven’s ogen blonken in het gedempte licht en zagen er even uit alsof ze onheilspellend gloeiden door een innerlijk vuur. Nick liep de drie treden af tot op straatniveau en zette zichzelf tussen Raven en de mensenmenigte. Toen boog hij zich naar Raven’s oor toe.

‘Ga nu weg, vampier,’ fluisterde hij met een koude kalmte terwijl hij de punt van de houten dolk tegen Raven’s ribben drukte zonder dat iemand het kon zien, ‘je komt er niet in.’

Nick richtte zich op en vouwde zijn armen voor zich zodat het slechts een snelle ruk zou vereisen om hem met de dolk te steken. ‘Het spijt me, mijnheer, geniet nog van de avond.’

Raven glimlachte terug, deze kleer bijna gemoedelijk. ‘Oh, dat ben ik van plan.’

Hij draaide zich van de deur weg en begon de straat af te lopen met zijn handen diep in de zakken van zijn zwarte jeans begraven. Hij floot een onheilspellend deuntje. Toen de jaguar zich voorover had gebogen om in zijn oor te fluisteren, had Raven gezien hoe zijn meester hen voorbij was geslopen en de club had betreden. Hij had Kane al een tijdje niet meer gezien. Het was eigenlijk de eerste keer in enkele weken dat hij hem zag, hoewel hij de ogen van zijn vader al meermaals op zijn lichaam had gevoeld.

Het verbaasde Raven dat Kane bereid was om zomaar het hol van de vijand binnen te wandelen. De Meester had hem het verhaal verteld over hoe hij door de leider van de jaguars levend was begraven. Had zijn meester zelf ook een plan?

‘Ze hebben je erin geluisd, mijn meester, maar deze keer zorg ik ervoor dat het bloed aan hun handen zal kleven,’ fluisterde Raven tegen zichzelf voordat hij in de schaduwen opging. Hij wist dat hij niet te lang mocht wachten. Hij kon het bloed van zijn laatste slachtoffer nog ruiken terwijl de geur door de bries in de richting van de Maandans werd gedragen.

*****

Kat keek toe hoe Chad en Jason het ongelukkige vriendje de club uit droegen… gehandboeid. Men zei altijd dat nieuwsgierigheid gevaarlijk was, maar ze moest gewoon weten wat ze met hem van plan waren. Ook al was het maar zodat ze het zich niet de hele nacht zou afvragen.

Ze verliet de club langs een van de zijdeuren en bleef in de schaduwen terwijl ze hen volgde. Door haar versterkte zintuigen moest ze zich niet dicht bij hen bevinden om te kunnen horen wat ze zeiden.

Chad en Jason klemden Trevor tussen zijn wagen en de politieauto, zodat hij niet terug de club in kon rennen op zoek naar Envy. Chad maakte de handboeien los. Natuurlijk wist hij dat Trevor niet zonder legitieme reden gearresteerd kon worden… tenzij Trevor hem daartoe dwong.

‘Ik weet zeker dat jij diegene bent die haar verteld heeft dat ik hier was!’ snauwde Trevor naar Jason. ‘Denk maar niet dat ik niet weet welke stijve je voor haar voelt. Je moest je er gewoon mee bemoeien, hé?

Chad stak zijn arm uit toen Jason een dreigende stap naar voren zette. ‘Jason, ik doe de rest wel. Waarom ga je niet naar binnen om Envy te zoeken? Ik wil niet dat ze naar buiten komt voordat Trevor weg is.’

‘Je kunt me niet verbieden om weer naar binnen te gaan. Ik ben aan het werk!’ snauwde Trevor zonder na te denken.

‘Ja, we hebben gezien waar je mee bezig was.’ Jason’s handen balden zich tot vuisten, maar toen Chad hem gevat aankeek wist hij dat hij naar binnen moest gaan indien hij niet wilde dat er nog iemand in de boeien zou worden geslagen. Hij draaide zich om en riep nog een opmerking over zijn schouder, gericht naar Trevor. ‘Je kunt ons op de dansvloer vinden… dicht tegen elkaar aan geplakt.’

Trevor schoot naar voren, maar Chad duwde hem terug tegen de wagen. Tot Chad’s verbazing was Trevor veel sterker dan hij eruitzag en het kostte hem betrekkelijk veel moeite. ‘Ik heb je gewaarschuwd dat je niet met mijn zus moest neuken tenzij je haar vertelde wie je echt bent en waarom je altijd in clubs rondhangt. Verdomme kerel, Envy denkt dat je een studentje bent. Als je indruk op haar wou maken, dan had je haar maar de waarheid moeten vertellen. Het enige waar ze niet mee overweg kan is een leugenaar. Vooral als er tegen haar wordt gelogen.’

Kat concentreerde haar blik op Trevor. Wat betekende dat allemaal?

‘Jij weet net als ik dat als ik haar vertel dat ik undercover werk, ze zich altijd zal blijven afvragen of ik haar alleen maar gebruikte wanneer ik met haar uitging,’ riep Trevor terwijl hij zich oprichtte. Toch probeerde hij niet om terug naar de club te gaan. Als hij zijn echte kracht zou gebruiken, dan zou Chad dood zijn en Trevor geen moer beter dan de mensen waar hij jacht op maakte.

Die kennis hielp om hem lang genoeg te kalmeren om zijn dierlijke instincten in te tomen, maar hij kon er niet aan doen dat hij zich nog steeds enorm pissig voelde. ‘Ze heeft me verdomme getaserd!’

‘Dat heb je verdiend omdat je achterbaksen niet te vertrouwen bent. Hé, dat krijg je nu eenmaal als je de waarheid niet vertelt. Jouw avond zit erop, tenzij je een beetje in een andere bar wilt gaan ronddolen. Envy heeft die taser trouwens nog steeds bij zich,’ grijnsde Chad. ‘Mijn advies voor jou is dat je haar de rest van de nacht met rust laat… of nog beter, de rest van haar leven als je niet eerlijk met haar wilt zijn.’

Trevor ontblootte zijn tanden, maar zei niets meer. Chad kon hem niet dwingen om bij Envy uit de buurt te blijven, maar haar laten afkoelen was waarschijnlijk geen slecht idee.

‘Ok, maar dat daar,’ hij wees naar de club, ‘is geen veilige plaats voor je zuster om rond te hangen en dat weet je!’ Hij snokte het autoportier open en dwong Chad een stap achteruit te zetten om er niet door geraakt te worden. Hij sloeg de deur achter zich dicht en het duurde slechts enkele seconden voordat hij met de geur van brandend rubber over de parkeerplaats scheurde.

Toen hij ver genoeg was en wist dat Chad de autolichten niet meer kon zien, greep Trevor zijn mobieltje vast en toetste het nummer in van iemand die nog bij hem in het krijt stond. Hij zette zich bij de eerste winkel die hij tegenkwam aan de kant en parkeerde zich achter een vrachtwagen waar hij niet zou worden opgemerkt.

Het frustreerde hem dat hij haar daar moest achterlaten nadat hij Devon op die manier naar haar had zien kijken. En ook al bestond de mogelijkheid dat Devon niet de moordenaar was, toch beloofde die blik niet veel goeds. Dus Chad dacht dat hij hem de baas kon wanneer het op Envy aankwam, hé? Wat zou hij ervan vinden wanneer hij ontdekte dat hij de zwakkere was? En hij zou ook iets voor Jason regelen terwijl hij bezig was.

Kat verborg zich dieper in de schaduwen toen Chad zich omdraaide en in haar richting keek. Ze fronste en wist dat het onmogelijk was dat hij haar zag… hij beschikte niet over nachtzicht zoals de gedaanteverwisselaars. Ze blies haar haren weg van voor haar ogen en wachtte terwijl hij in haar richting bleef staren. Ze zuchtte toen hij zich eindelijk omdraaide en weer de club binnenging.

Trevor was dus een undercover flik en Chad’s zuster wist er niets van… en Jason duidelijk evenmin. Wat bleef hangen was dat Trevor gezegd had dat hij hier was om aan een zaak te werken. Kat klemde haar tanden op elkaar en wist dat het met de moorden te maken moest hebben. Ze moest Warren zeggen dat hij zich diende te haasten om uit te vinden wie er een spoor van bloed achterliet. Voordat zij de schuld zouden krijgen.

*****

Envy stond langzaam op en vroeg zich af waarom Devon niet gewoon toegaf dat hij de eigenaar was en haar zelf kon aannemen als hij dat wilde. Ze haatte het wanneer mensen tegen haar logen, maar ze kende hem niet en hij was haar niets verschuldigd, dus ze slikte de woorden die ze wou zeggen terug in. Jammer dat ze daar niet zouden blijven.

‘Dat was verschikkelijk snel.’ Ze keek hem verwachtingsvol aan en kruiste haar armen voor haar borst.

‘Ik heb een goed woordje voor je gedaan. Af en toe luisteren ze eens naar me.’ Devon keek haar nieuwsgierig aan en rook hoe haar geur veranderde. Ze was kwaad op hem. Het rook verrukkelijk.

‘Misschien omdat jij de eigenaar bent?’ Envy’s glimlach verdween.

Dus daarom was ze kwaad. Ze hield er niet van als iemand iets voor haar verborgen hield. Hij zou dat in gedachten houden. Devon bracht zijn hoofd langzaam met een lichte buiging naar beneden.’Ik ben slechts een van de eigenaars. Ik, mijn twee broers en mijn zus zijn allemaal eigenaars. We proberen samen te beslissen of we nieuwe mensen aanvaarden.’

Envy keek hem aan en voelde zich plotseling slecht. ‘Het spijt me. Ik bedoelde niet om…’ Ze zuchtte en liet haar armen zakken.

‘Je taser is gelukkig in je zak gebleven,’ lachte Devon in de hoop de stemming een beetje op te beuren.

Envy bloosde en voelde de behoefte om zich uit de voeten te maken voordat ze zichzelf nog belachelijker zou maken. ‘Ik werk meestal in de namiddag en morgen ben ik vrij, dus…’ zei ze met een nerveuze stem terwijl ze de uitgang in het oog hield en in die richting begon te bewegen. Ze wilde niet dat dit de korste job uit de geschiedenis zou worden.

‘Morgenavond dan.’ Devon opende de deur voor haar. ‘Om zeven uur.’

Hij keek toe hoe ze wegliep en liet haar gaan omdat hij wist dat hij haar kon vangen indien ze te ver wegliep. Hij sloot de deur van het kantoor en richtte zich naar de monitor. Hij zag hoe Envy zich langs de zijkant van de dansvloer naar de trap begaf. Zijn ogen vernauwden zich toen een van de jongens van daarnet haar arm vastgreep om haar aandacht te krijgen. Devon liep naar de deur, maar Kat kwam binnen voordat hij Envy achterna kon gaan.

‘Dat meisje met de taser…’ begon Kat, maar haar zin werd afgebroken door een strenge blik van haar broer.

‘Ze noemt Envy en morgen mag je haar de kneepjes van het vak leren. Ik heb haar zonet aangenomen als barmeid.’ Devon kruiste zijn armen op zijn borst en leunde achterover tegen de rand van het bureau.

‘Steek je klauwen weg.’ Kat hield haar hoofd schuin toen Devon terug naar het beeldscherm keek. Ze volgde zijn blik en grijnsde toen ze Jason en Envy in het midden van het scherm zag. ‘Wel, wel, wat een hoop aanbidders heeft dat meisje vanavond.’ Ze wist dat dat niet helemaal waar was, maar ze wilde de reactie van Devon zien. Ze kreeg haar antwoord toen het dunne plastiek aan de achterkant van de bureaustoel kraakte doordat hij er te hard op duwde.

Devon’s ogen richtten zich weer op Kat. ‘Wat doe je in mijn kantoor?’

Het enige wat Kat kon doen was lachen naar hem. Dit was te leuk. Ze liep naar de monitor en wees op het scherm. ‘Deze kerel, zijn naam is Jason Fox en ik heb een behoorlijk poosje met hem gepraat voordat zijn twee vrienden opdaagden.’

Devon trok een wenkbrauw op terwijl hij wachtte tot zijn zus ter zake kwam.

‘Jason is diegene die haar gebeld heeft zodat ze naar de club zou komen. Hij heeft haar eigenlijk mee uit gevraagd.’ Ze grijnsde toen de barst in de stoel verder openscheurde. ‘Ik weet niet wat ze tegen hem gezegd heeft, maar Jason vroeg zich af waarom Trevor met iemand anders op de dansvloer aan het aanpappen was.’

‘Hij is dus de reden dat ze is komen opdagen,’ zei Devon mysterieus en liet het stuk plastiek op de grond vallen. ‘Ik weet zeker dat je hier iets mee duidelijk wilt maken.’

‘Inderdaad, maar het is zoveel leuker om je te zien kronkelen.’ Kat besliste om haar verhaal verder te zetten toen hij haar zijn loop-naar-de-hel-blik toewierp, waar hij een patent op had. Op een dag zou ze zeker eens de rechten op die uitdrukking probere te kopen. ‘Hoe dan ook, volgens wat ik hoorde was het allemaal opgezet spel. Haar broer heeft haar die taser gegeven omdat hij wist dat ze kwaad genoeg was om die te gebruiken tegen haar ontrouwe lief, maar de waarheid is dat Trevor haar niet echt aan het bedriegen was.’

‘Wat?’ bromde Devon. Hij hield niet van de richting die dit gesprek uit ging.

Kat bracht haar broer de volgende tien minuten op de hoogte van de vuile geheimpjes van iedereen. Gewoon voor de lol zei ze ook dat Jason al lang heel erg verliefd was op Envy.

Hoofdstuk 3

Jason trok Envy in zijn armen. ‘Je bent me een dans verschuldigd.’

Hij was zo blij dat ze niet het type was dat kwaad werd op diegene die de boodschap overbracht. Was het niet omwille van hem geweest, dan zou ze nog steeds een lief hebben… een lief die haar bedroog weliswaar en dat was nu precies de reden waarom hij haar had opgebeld. ‘Het spijt me,’ fluisterde hij in haar oor terwijl hij haar dichter tegen zich aan trok en op de muziek begon te bewegen.

Envy rolde met haar ogen en liet hem zonder na te denken de dans ontspringen. ‘Niets om spijt over te hebben.’ Ze liet haar vingers langs zijn ruggengraat glijden terwijl ze tegen hem bewoog. ‘Ik ben terug vrij en heb ondertussen een nieuwe job op de kop kunnen tikken.’

Ze keek terug de dansvloer rond en glimlachte. ‘Deze plaats is een beetje anders dan de clubs waar ik al heb gewerkt, maar ik denk dat het wel interessant kan zijn.’

Jason zei even niets toen hij het leder dat haar borst bedekte tegen de voorkant van zijn hemd voelde wrijven. Er begon een deel van zijn lichaam op te zwellen. Hij was blij dat ze niet besefte wat ze hem aandeed, want het voelde aan alsof ze zou stoppen indien ze het wist.

‘Wil je zaterdagmorgen komen rotsklimmen?’ Hij liet zijn handen langs haar flanken gaan en greep toen haar heupen vast.

‘Rotsklimmen? Klinkt leuk. Dat is lang geleden,’ knikte Envy. Haar ogen werden groter toen Jason haar naar voren trok en ze in contact kwam met iets groots en hards dat tegen haar zachte buik drukte. Ze schrok terwijl ze naar hem opkeek.

‘Waar is Chad?’ fluisterde ze in de wetenschap dat ze het opnieuw had gedaan. Ze had het niet zo bedoeld. Jason was altijd al een van haar favoriete mensen in de hele wereld geweest, maar het laatste wat ze wilde was om dat alles naar de kloten te helpen door met hem in bed te duiken. Daarvoor zag ze hem te graag.

‘De laatste keer dat ik keek was hij het vuilnis buiten aan het zetten,’ zuchtte Jason terwijl ze zich van hem lostrok. Met zijn vingers onder haar kin deed hij haar naar hem opkijken. ‘Hey, Trevor verdient jou niet.’