Nacht Licht

Table of Contents

  Hoofdstuk 1

  Hoofdstuk 2

  Hoofdstuk 3

  Hoofdstuk 4

  Hoofdstuk 5

  Hoofdstuk 6

  Hoofdstuk 7

  Hoofdstuk 8

  Hoofdstuk 9

  Hoofdstuk 10

  Hoofdstuk 11

  Hoofdstuk 12

  Hoofdstuk 13

  Hoofdstuk 14

  Hoofdstuk 15

Nacht Licht

Door Bloed Gebonden Serie Boek 2

Auteur: Amy Blankenship

Translator: Angelique Hofland

Copyright © 2012 Amy Blankenship

Tweede editie Gepubliceerd door TekTime

Alle rechten voorbehouden

Hoofdstuk 1

Quinn Wilder keek rond in het kantoor van Warren, hij wist niet of het nou goed of slecht was om te weten wie achter de moorden zat. Het grootste gedeelte van de schreeuwpartij was voorbij… of hij hoopte dat het tenminste zo was. Hij keek naar Kane nu de vampier met zijn rug naar de kamer gekeerd stond. Kane had niet de moeite genomen om zichzelf te verdedigen… Michael had goed werk verricht voor hem.

Hij zou kwaad moeten zijn op de blonde vampier en hij zou zijn excuus moeten aanbieden in één adem, maar alles wat hij nu voelde voor Kane was een vreemde angst, als een roofdier, hij vond dit geen fijn gevoel.

Kane grijnsde terwijl hij uit het raam staarde. Hij moest zijn volume echt gaan aanpassen om de gedachten van anderen te horen. Dus… de jaguars en de poema’s waren weer bij elkaar… grote fucking deal. Wat wilden ze met hem gaan doen, een vrolijke dans? Nou daar was hij niet voor in de stemming.

“De zielloze vampiers overtreffen ons met tien tegen één. Als ik het me goed herinner was Devon altijd een agressieve jager. Misschien moeten we hem bellen en vragen terug te komen om ons te helpen.” Steven bood zijn twee centen aan, “als het vampierleger groeit, is het een verloren strijd. Als we geen eigen leger gaan vormen, dan kunnen we net zo goed inpakken en zo snel mogelijk vertrekken uit Dodge.”

Als de families niet zo lang uit elkaar waren geweest, had je geweten dat Devon op jacht is naar zijn onwillige vriend, de halve wereld over, antwoorde Kat Steven, maar ze keek Quinn in de ogen toen ze het zei.

“Sarcasme opgemerkt,” grijnsde Steven. Zijn grote broer had Kat behoorlijk kwaad gemaakt door haar te ontvoeren. Hij keek naar Quinn en vroeg zich af waarom zijn broer niks had gezegd over Dean die hen hielp met de vampiers bij de club. Eén van de gevallenen aan hun kant hebben was om over op te scheppen… niet iets om geheim te houden.

Hij had gehoord dat andere gevallenen hadden geholpen met het terugvinden van Devon’s maat en haar vriend, maar nu hij was vertrokken met Devon en twee meisjes, was Dean hun enige troefkaart. “Ik sluit de motie af om Devon naar huis te roepen in de hoop dat de gevallen… wat was zijn naam?”

'Kriss,' zei Kat.

“Als Kriss terugkomt met Devon dan hebben we kansen omdat we al één van de gevallenen hier hebben die ons wil helpen,” vertelde Steven.

‘En hoe denk je ze terug te halen?’ Vroeg Quinn kijkend naar Warren. “Je weet hoe de mannetjes van onze soort reageren als ze een partner hebben gevonden. De enige manier waarop Devon terugkomt, is als zijn partner bij hem is.’

‘Misschien een idee voor je… Vertel hem de waarheid,’ snauwde Kat en keek Quinn aan die zich omdraaide om haar aan te kijken. Ze trok een wenkbrauw op naar hem en glimlachte tevreden toen hij wegkeek.

Quinn grinnikte in zichzelf om haar weerwoord, maar zei niks als vergelding.

Kane haalde een sigaret uit z’n pakje en stak hem aan. “Ik durf te zeggen dat de jonge dame in ons midden een punt heeft. Als je wilt dat de jonkies terugkomen dan moet je ze verleiden.”

‘Natuurlijk,’ zei Michael terwijl hij de stemming in de kamer probeerde te verlichten. ‘Ik zet gewoon een schoteltje slagroom bij de achterdeur en wacht daar met een vangnet.’

Kane en Kat grijnsden allebei bij de gedachte van Michael die in het donker zat te wachten om een nietsvermoedend jonkie, die van de slagroom zit te likken te vangen met z’n vangnetje.

“Kriss moet terugkomen,” gaf Kat toe. “Ik heb hem zien vechten en hij is gelijkwaardig aan een serieuze f-bom. Maar zoals ik hem ken dan komt hij niet terug zonder Tabby.”

“Hoe krijg je een gevallen persoon zover om zijn opdracht te verlaten en een kant te kiezen in een oorlog?” Vroeg Steven.

“Dat doe je niet,” zei Michael. “De gevallenen zijn zeldzaam en ver weg. De enige twee die ik ooit heb ontmoet zijn Dean en Kriss, en die wil je allebei niet kwaad zien.” ‘Hij keek naar Quinn, ‘is er een kans dat Dean Kriss vraagt om zijn vakantie in te korten?’

Er werden nog een paar vragen gesteld vanaf de jaguar kant van de kamer, maar Kane voelde een koude rilling over zijn huid lopen toen hij ze blokkeerde. Hij wist precies over wie ze het hadden. Als Kriss terugkwam… dan zou Tabatha volgen.

Iedereen behalve Michael trilden toen Kane zich ineens omdraaide en tegenover hen stond.

‘De oorlog is al begonnen, dus als jullie klaar zijn met kussen en het goedmaken, kun je misschien meedoen aan de jacht.’ Hij duwde het raam open en sprong naar buiten, niet bezorgd dat het de tweede verdieping was. Zijn lange zwarte cape flapte achter hem aan en leek erg op donkere vleugels voordat hij uit het zicht verdween.

Toen Kane verdween, rolde Michael met z’n ogen om het dramatische vertrek van zijn vriend en boog naar voren om het raam dicht te doen. Iedereen dacht dat Kane geland was op de grond, maar hij kon voelen dat hij boven hen op het dak zat. De ontmoeting was beter gegaan dan dat Michael had verwacht.

Michael vroeg zich af of Kane zich wel realiseerde wat hij gedaan had toen hij die bloedsteen diep in Kane’s vlees had gestoken. Toen hij in zijn eigen pols beet en het bloed in de wond van Kane had laten lopen, had hij om twee hele goede redenen gedaan. Eén ervan was om de steekwond sneller te laten genezen maar de tweede reden was egoïstisch. Nu zijn bloed diep in de aderen van Kane zat kon hij elke beweging van zijn vriend volgen.

Hij werd nog steeds kwaad dat Kane al een tijdje in de stad was en hij daar niks van wist. Hij had niet eens naar hem gezocht omdat hij dacht dat Kane dood was. Als hij Kane iets eerder had gevonden…had hij misschien deze chaos kunnen voorkomen voordat het langzaam uit de controlerende handen van Kane was gevlogen. Maar nu hij Kane zijn bloed had gegeven, zou het beter werken dan volgapparatuur. Als Kane zou vluchten… zou hij niet ver komen.

‘Ik begrijp de nare houding van Kane niet, hij was degene die de vampier explosie veroorzaakte,’ zei Nick leunend tegen de deur. Hij vond het niet erg dan Michael erbij betrokken was, maar op Kane rekenen dat was een slecht idee. Die man leek niet erg stabiel.

‘Je bent gewoon pissig omdat Kane besloten heeft geen vijand te zijn,’ vertelde Waren hem, hoewel hij zelf niet zo blij was met Kane. Maar hij was niet van plan om te zeggen dat Kane ook zijn zus had opgezadeld met Quinn om te ontvoeren… niet voordat hij een idee had van hoe gezond de herrezen vampier eigenlijk was.

Michael begon Kane op te nemen, maar er waren genoeg tenen om op te stappen en genoeg schuldgevoel dat rondging. Hij wist dat Kane nog steeds iets voor hem verborgen hield en hij wilde heel graag weten wat dat was voordat het zijn vriend levend zou opvreten. Hij hoopte dat Kane zou opschieten en zich realiseerde dat hij niet meer alleen was.

Aan de andere kant wist Michael dat Kane iets had meegemaakt dat hij nooit helemaal zou kunnen begrijpen. Als hij met zo’n zelfde situatie geconfronteerd zou worden, wist Michael niet of hij zijn gezonde verstand erbij zou kunnen houden. Kane werd verraden door één van zijn beste vrienden en veroordeeld tot eeuwige ballingschap met bijna geen hoop op ontsnapping.

Met vernauwde ogen keek hij naar het raam, zich realiserend dat er een vraag was die hij helemaal was vergeten te stellen. Hoe was Kane uit z’n graf bevrijd?

*****

Kane liep heen en weer op het dak van de Maandans, zijn handen gebald en slingerend langs zijn lijf. Hij zag nog steeds de blik op het gezicht van Kriss toen hij hem als afval door het magazijn had gegooid. Hij kon niet tegen de gevallenen vechten… niemand kon tegen de macht op die één van hen bezat.

Zelfs als ze Kriss hadden gebeld voor versterking en Tabatha met hem terugkwam, wist Kane dat Kriss niet van plan was haar met iemand te delen. Het gebeurde niet vaak, maar Kane wedde om de bloedsteen die in zijn lichaam zat dat de gevallene verliefd was op Tabatha. Als dat waar zou zijn dan had Kane geen enkele kans om in de buurt te komen van zijn soulmate.

Hij had zijn kans verpest en dat deed hem veel pijn. Zelfs als ze geen gevallen engel op haar schouder had, zou Tabatha nu helemaal niks met hem te maken willen hebben. Wat de anderen betreft, het maakte hem niet uit of de shifters hem leuk vonden of niet. Dit was zeker geen populariteitswedstrijd.

“Misschien maar beter ook dat ze me niet mogen,” fluisterde hij terwijl hij naar buiten staarde over de stad.

Kane schudde met z’n hoofd en stopte zijn handen diep in zijn zakken. Hij zou lang genoeg in de stad blijven om te helpen van het vampier geboefte af te komen, hij had dit veroorzaakt. Maar als hij daarmee klaar was zou hij er alleen op uitgaan. Op die manier, als hij besloot om weg te gaan, zou er niemand zijn die genoeg om hem gaf om hem te volgen.

Die gedachte liet hij achter.

*****

Trevor stopte op de oprit van Envy en zette de auto uit. Hij wilde graag met haar praten en zien hoe het met haar ging. Misschien had ze tijd gehad om na te denken over wat hij haar verteld had… uiteindelijk was het de waarheid.

Hij keek naar het voorwerp dat op de passagiersstoel lag en grijnsde voordat hij het pakte. Hij had een grap uitgehaald met de jeans die hij eerder in de week van Chad had ‘geleend’, en nu zou hij die teruggeven. Dit was zijn goede daad voor vandaag. Hopelijk is er nog nooit iemand naar de hel gestuurd omdat hij een goed gevoel voor humor had.

Terwijl hij de jeans uitvouwde, zag hij dat het vuil en de zwarte motorolie over de hele broek waren uitgesmeerd. Hij lachte in zichzelf toen hij zij handwerk op het kruis zag. Trevor had er iets speciaals van gemaakt en had zijn hond het kruis eruit laten rukken.

Hanna, de oude kat van mevrouw Tully, die had besloten om bij hem te gaan wonen, was bovenop de jeans gekropen en rook aan de broek voordat hij zich omdraaide, de staart omhoog deed en begon te sproeien om de hondenlucht die erop zat te verwijderen. Trevor had nog nooit in zijn hele leven zo hard gelachen.

“Perfect,” fluisterde hij.

Hij stapte uit de auto, liep naar de voordeur en gooide de jeans op de struiken, hij moest bijna weer lachen toen hij zag dat de broek van de bladeren afgleed en terecht kwam op een mierennest. Dit was onbetaalbaar.

Hij belde aan, stopte zijn handen in zijn zakken en wachtte tot de deur openging. Toen de deur eindelijk openging, trok Trevor zijn beste schuldige gezicht.

“Hé,” zei hij zacht.

Chad zuchtte leunend tegen de deurpost en zei: ‘Hé jij, vreemdeling.’

Kijk, ik weet dat ik het heb verpest maar ik wilde met Envy praten… of het proberen als jij beloofd de taser bij haar vandaan te houden,’ legde Trevor hem uit met een kleine glimlach.

‘Dat beloof ik, maar Envy is er niet,’ antwoorde Chad terwijl hij zich van de deurpost afdrukte en rechtop ging staan. Jason had de naam van Trevor in dezelfde zin genoemd als het woord stalker en hij hoopte dat Jason geen gelijk had. “Ze besloot wat tijd vrij te nemen om wat tijd door te brengen met Tabatha en Kriss. Ik weet niet wanneer ze terugkomt.”

Trevor ademde diep in en knikte toen hij merkte dat de geur van Envy in huis niet vers was. Chad loog tenminste niet over dat ze er niet was. “Ik zou graag willen dat je haar wat informatie doorgeeft.”

‘Wat is er aan de hand dan?’ Vroeg Chad met een serieus gezicht.

‘Ze moet uit de buurt van Devon Santos blijven. Hij is slecht nieuws en zal haar uiteindelijk pijn doen, hij dekte zichzelf in, in de hoop dat Chad aan zijn kant stond door op zijn broederlijke instinct in te spelen.

Chad fronste zijn wenkbrauwen na de waarschuwing van Trevor en kruiste zijn armen over zijn blote borst. “Een beetje zoals jij?”

De arrogante houding van Trevor zakte snel weg: “Hé, wat ik deed, was voor een deel mijn werk. Ik wilde Envy geen pijn doen door mijn werk. Daarom heb ik haar nooit verteld wat voor werk ik doe.”

Hij keek weg en deed z’n handen nog dieper in zijn zakken, hij wist dat Chad er geen idee van had. Hij hoopte dat Envy niet precies alles had herhaald wat Trevor haar had gezegd tegen Chad. Burgers hoefden niet te weten welke dingen er ’s nachts gebeuren, die niet door de beugel kunnen…vooral geen politieagent.

‘Ik heb haar verteld dat op de avond dat jij me in de club vond ik undercover was, maar volgens mij geloofde ze het niet,’ voegde hij er aan toe, terwijl hij naar de reactie keek van Chad of hij een hint gaf die hij zo nodig had.

Chad zuchtte:’ Kijk, ik weet dat je mijn zus leuk vond, maar ze is verder gegaan. Ik vind dat jij hetzelfde moet doen. Ik zeg dit niet alleen als een collega of als vriend, ik zeg het je als iemand die het heeft meegemaakt. Laat haar met rust en laat haar haar eigen beslissingen nemen. Ondanks je goeie bedoelingen, denk ik dat ze nu uitgaat met Devon.’

Trevor richtte zijn ogen op Chads gezicht. “Wat?” Vroeg hij kwaad.

‘Voor zover ik weet gaat ze uit met Devon,’ herhaalde Chad zonder omweg.

Trevor voelde een rilling langs zijn rug lopen, draaide zich om en liep weg zonder nog een woord te zeggen. Chad fronste zijn wenkbrauwen toen hij een kat door de voorruit van de auto zag die op het dashboard lag. De andere man stapte gehaast in zijn auto, gaf een stoot gas en scheurde de oprit af.

‘Jason,’ zei Chad in de lucht, ‘je kunt maar beter geen gelijk hebben dat hij een stalker is.’

Chad wist dan Envy met Devon de stad uit was met Kriss en Tabatha voor een kort uitje. Hij was niet van plan om Trevor dit te vertellen omdat hij Envy had beloofd dit geheim te houden. Het maakte ook niet uit omdat het niet een zaak van Trevor was wat Envy nu deed.

Chad schudde zijn hoofd en wilde naar binnen lopen toen hij vanuit zijn ooghoek iets blauws zag. Hij keek verbaasd toen hij zijn spijkerbroek op de grond zag liggen en pakte deze snel op, met een vieze blik keek hij naar de mieren die eroverheen liepen.

Zijn gelukkige blik vervaagde toen hij alle scheuren en gaten zag en zijn ogen werden nog groter toen hij zag dat het kruis er helemaal was uitgetrokken.

Chad liet de jeans zakken en keek de straat uit: ‘Hond, ik pak je terug.’

Hoofdstuk 2

Kat was naar voren gelopen om naast het raam te gaan staan. Ze wilde zover mogelijk uit de buurt van Quinn blijven. Ze wilde met haar ogen rollen maar besefte dat die beweging hem alleen maar in haar directe gezichtsveld had gebracht. Ze wenste da Envy hier was. Ze moest echt met een andere vrouw praten… of gewoon een vrouw in het algemeen. Het zou fijn zijn geweest om een beetje een back-up te hebben in dit testosteron op gang brengende gesprek.

Toen ze door de kamer keek, ontdekte ze dat niet alle hoofdpersonen van de poema-familie aanwezig waren.

‘Waar zijn Micah en Alicia?’ Vroeg Kat, ze wist dat ze erbij wilden zijn… wat het ook was.

Quinn keek naar Warren met een uitdrukking op z’n gezicht waarvan hij hoopte dat de jaguar tussen de regels door zou lezen en hem zou gaan steunen bij wat hij zou gaan zeggen. “Alicia is al een maand niet thuis geweest van het internaat en we betrekken haar niet bij deze strijd. Het is te gevaarlijk voor meisjes.”

De uitdrukking op het gezicht van Kat werd steeds donkerder en ze leek er klaar voor om het hoofd van de poema familie uit elkaar te trekken.

‘En Micah?’ Vroeg Warren voordat Kat tijd had om een oorlog te beginnen over die laatste opmerking.

“Onbereikbaar,” door de woede in zijn stem keek iedereen Quinn nieuwsgierig aan. “We hebben het vaak geprobeerd, maar hij neemt zijn mobiele telefoon gewoon niet op.”

Steven zuchtte diep om Quinns koppigheid en onderbrak hem: ‘Micah is al meer dan twee weken vermist.’

“Wat?” Vroeg Warren plotseling erg boos. “Waarom ben je niet bij ons gekomen voor hulp?”

‘Vanwege het stomme dagboek,’ mokte Kat. “Het was duidelijk dat hij bang was dat wij niet konden omgaan met wat erin stond vanwege onze gevoeligheid.”

Michael schudde met zijn hoofd, hij wist dat hij scheidsrechter zou moeten spelen totdat de twee families hun meningsverschillen hadden opgelost. “Oké, terwijl we bezig zijn met het probleem van de vampiers, zullen we ook opletten voor aanwijzingen voor de verdwijning van Micah.”

“Logica geeft aan dat Micah uiteindelijk vanzelf terugkomt, zoals hij dat altijd doet,” zei Quinn schouderophalend.

Kat staarde uit het raam, ze was nog altijd witheet. Hoe durfde Quinn te zeggen dat meisjes er niet bij betrokken moeten zijn? Ze konden Alicia erbuiten houden als ze dat wilden, ze moesten het eigenlijk wel omdat ze de jongste was van hen. Maar als ze probeerden haar te stoppen dan kwamen ze voor een grote verassing te staan. Het probleem was nu dat ze zich zorgen maakte om Micah.

Quinn had hun problemen aan de kant moeten schuiven en hij had ze moeten bellen. Hij wist dat ze ondanks hun verschillen zouden hebben geholpen. Dat hun vaders elkaar hadden gedood… de zonden van hun vaders zouden niet op de schouders van hun moeten vallen.

Hoewel ze het niet wist, stemde Warren zwijgend in met Kat. Quinn had contact met hen moeten zoeken op het moment dat Micah vermist was. Hij wist heel goed hoe explosief hun meningsverschillen waren tussen de twee broers. Deze meningsverschillen eindigden meestal dat Micah kwaad wegging en dagenlang wegbleef… maar geen weken.

Steven en Nick hadden door de jaren heen contact gehouden en Nick hield hem op de hoogte van de poema-familie. Als Micah en Quinn ruzie hadden, zou Micah Steven altijd vertellen waar hij heen zou gaan als hij langer als een dag weg zou blijven. Deze keer had Micah bij niemand een bericht achtergelaten, wat kon betekenen dat hij niet zolang weg zou blijven.

“Nadat Steven en ik het gevaarlijke nest van vampiers vonden in de kerk, is het beter dat niemand vanavond alleen weggaat. We kunnen beter paartjes maken,” zei Quinn en hij veranderde van onderwerp.

Steven voelde zich verward toen het beeld van het meisje dat hij die avond had gevonden en weer was verloren, door zijn hoofd flitste. “Ik denk dat ik er vanavond weer heenga om er zeker van te zijn dat de kerk nog steeds schoon is. Misschien hebben we eist gemist.’

‘Ik ga met Steven mee,’ bood Nick aan zodat hij tijd kon doorbrengen met zijn oude ondeugende partner.

Kat voelde een moment van paniek toen ze nadacht over hoe dit zou gaan aflopen. Michael zou zeker met Kane meegaan, ze wilde sowieso niet met Kane samenwerken omdat hij behoorlijk onstabiel was. Dan bleven Warren en Quinn over.

“Ik zal met Warren meegaan,” bood Kat aan.

“Nee,” corrigeerde Warren haar. “We hebben ook iemand nodig die de club in de gaten houdt.”

“Alleen omdat ik een meisje ben, wil dat nog niet zeggen dat ik het niet kan,” waarschuwde Kat hen en liep toen kalm de kamer uit.

Alle mannen in de kamer kropen ineen toen ze zachtjes de deur achter zich dichtdeed.

“Verdorie,” fluisterde Nick. ‘Ik had liever dat ze de deur achter zich had dichtgegooid.’

Steven en Quinn hadden Kat al een paar jaar niet gezien, maar ze konden zich haar opvliegende temparement nog heel goed herinneren. Een zacht sluitende deur achter een boze Kat was tien keer erger dan dichtgooien. Ze was boos… nee, ze was voorbij het punt van boos zijn. Ze was goed pissig.

‘Ik ga Devon bellen om te vertellen wat er aan de hand is,’ zei Warren en haalde zijn mobiele telefoon uit zijn broekzak. Hij vond het verschrikkelijk om zijn broer dit aan te doen maar als hij niet snel naar huis kwam, had hij misschien niks meer om naar toe te komen. Hij drukte op de snelkeuze toets en liep naar een andere deur die naar de aangrenzende slaapkamer leidde.

Warren wachtte terwijl de telefoon aan de andere kant maar bleef overgaan. Eindelijk hoorde hij iemand oppakken met een mompelde vloek erachteraan.

‘Wat moet je in vredesnaam van me?’ Vroeg Devon slapjes, maar gelukkig.

Warren vertelde hem snel wat er was gebeurd sinds zijn vertrek met Envy, pas vierentwintig uur geleden.

Devon zuchtte: “Verdorie, ik verlaat de stad en alles gaat meteen mis.”

‘Ik geef je een paar dagen, dan moet je echt thuis zijn.’ Zei Warren. “Ik wil ook graag dat je iets voor me doet gedurende die dagen.”

“En wat is dat?” Vroeg Devon, die nu klaarwakker klonk.

‘Ik wil dat je Kriss vraagt om ons te helpen. Zeg hem dat Dean zich al aangemeld heeft, maar we zullen hem waarschijnlijk ook hard nodig zijn. Als het moet, zorg dan dat Envy Tabatha ervan overtuigd dat we Kriss hier nodig zijn, want van wat ik hoor, als zij terugkomt, zullen de gevallenen volgen.’

“Ik zal zien wat ik kan doen,” zei Devon. “Kriss is een vreemde, hij doet zijn eigen ding, dat weet je.”

Warren knikte, “doet me aan iemand denken die ik ken.”

Devon grinnikte, ‘oké grote broer, ik kan je alleen geen beloftes maken.’

“Ik zie je over een paar dagen hier.” Zei Warren en hing op.

*****

Quinn zag Kat in één van de bewakingsmonitoren aan de muur. Omdat iedereen op Warren zat te wachten totdat hij klaar was met bellen, stapte hij dichter naar de monitoren alsof hij zich verveelde. Verveling was niet wat hij voelde als hij naar Kat keek.

Hij had jaren geleden al gedacht dat ze mooi was, maar hij had onderschat wat ze zou worden. Door de jaren heen had hij Kat op afstand in de gaten gehouden. Hij had zelfs spionnen ingehuurd om hier bij Maandans te werken en aan hem verslag uit te brengen… hoewel de laatste die hij had gestuurd, was één van de laatste slachtoffers van moord geworden.

Hij voelde spanning in zijn lichaam toe hij zag hoe een man rechtop Kate, die achter de bar stond, afliep en haar arm pakte. Met de camera in de perfecte hoek zag Quinn dat de man niet in een vriendelijke bui was.

*****

Trevor liep met grote stappen Maandans binnen zonder te weten of hij de boel kort en klein wilde slaan of zijn boosheid weg zou spoelen met een paar liter alcohol. Hij had geprobeerd contact te maken met Envy maar ze verstopte zich kennelijk voor hem. Net zoals Tabatha en Kriss zou Envy ook wel haar telefoontjes screenen. Toen hij haar betweterige broer had gevraagd waar ze was, had hij het hoofd van Chad eraf willen trekken omdat hij zo vaag was over haar verblijfplaats.

Trevor zag dat Kat drankjes serveerde achter dezelfde bar waar ze altijd stond. Hij stak zijn hand uit en pakte haar arm om haar aandacht te krijgen, maar de blik die ze naar hem wierp, zorgde ervoor dat hij achteruit stapte en ging zitten.

“De speciale aanbieding op tasers is voorbij. Kan ik iets anders voor je halen? Misschien een levenslang lidmaatschap van een andere bar?” Kat keek hem onschuldig aan. Toen ze hem in de ogen keek zag ze de ellende in zijn ogen en zei tegen hem: “Sorry, mijn ware doelwit is buiten mijn bereik. Wat kan ik voor je halen?”