Тулам – сырдык куйаар

Мойуу Кыыһа

Тулам – сырдык куйаар

Татьяна Михайловна ПЕТРОВА (ГРИГОРЬЕВА) – Мойуу Кыыһа.

Уроженка 1 Жемконского наслега Хангаласского улуса Республики Саха (Якутия). Член Союза писателей Республики Саха (Якутия), литературного клуба “Өлүөнэ долгуннара” («Ленские волны”) Хангаласского улуса. По образованию бухгалгер. Ветеран труда, отличник сельского хозяйства РС (Я), почётный гражданин 1 Жемконского наслега Хангаласского улуса, награждена почетным знаком муниципального района “Хангаласский улус” «За заслуги в социально-экономическом развитии Хангаласского улуса», имеет диплом победителя журналистского конкурса имени заслуженного учителя школ ЯАССР, заслуженного деятеля искусств ЯАССР, писателя-драматурга, ветерана педагогического труда Степана Павловича Ефремова. Её произведения публиковались в газетах «Хаҥалас», в журналах «Чолбон», «Күрүлгэн”, “Хаҥыл”, а так же в различных сборниках.

Автор сборников стихов “Дьөппөнүм оһуордаах ыллыгынан” (“Песни моего детства”, 2015), “Санаам кустугар куустаран” (“В объятиях раздумий”, 2019), “Оо, Мэндэ” (“Оо, Мэндэ…”, 2021), “Эһиэхэ” ( “Вам” 2022), книг для детей “Эрэкэ-дьэрэкэ оҕолорго” (“Цветкам радуги” 2024). Составитель сборников воспоминаний “Сайылыгым ымыылаах ыллыгынан” (“По тропинке моего детства”, 2018), “Орджоникидзевскай” сопхуос 50 сыла” (“50 лет совхозу “Орджоникидзевский”, 2019), “1 Дьөппөн орто оскуолата – 81” (“Жемконская средняя школа-81”, 2021).

Золотая песня осени. Күһүн көмүс ырыата

***

Иэйии,

Күн тырыма

Куйаартан кутуллан

Кынаттыыр кэрэ суһума

Хоһоон…

Иэйии,

Кустук санаа

Күлүмүрдүү оонньуур

Кэрэкэ оһуор долгуна

Хоһоон…

***

Стихотворение,

Вдохновлённое

Весточкой Вселенной

В потоке чудном

Солнечных лучей.

Стихотворение,

Сотворённое

Искренним чувством

И радужной мысли

Чудесным узором.

***

Ис айылҕам арыллан дуу?

Алыптаах иэйиим кыната

Аламай күҥҥэ тардыһар,

Төрөөбүт тылым сүмэтэ

Көҥүлгэ көтүөн талаһар.

Ис кутум арыллан дуу?

Ис-испиттэн мичилийэ

Эһээхэйгэ ымманыйа,

Эмиий үүтэ ыанньыйа,

Тэһэ түһэн омолуйа.

Ийэ тылым киирэр дуу?

Сааскы ылааҥы сыдьаайан

Үрүйэни сүүрдэринии,

Силис тардан, тымыр сыыйан

Намчы чэчик тылларыныы.

Ис айылҕам уһуктан дуу?

Иэйэ-куойа арылламмын

Уһун-кылгас субурҕабын

Үрүҥ акка олордоммун

Киэҥ куйаарга көтүтэбин.

Тус эйгэм тойуга дуу?

***

Скрытые возможности моей сути?

Волшебное крыло вдохновения

Тянется к благодатному солнцу,

Суть родного языка

Стремится свободно воспарить.

Даёт о себе знать моё внутреннее «я»?

Когда от души улыбаясь,

Умиляюсь младенцем,

Когда груди наливаются

Нектару подобным молоком.

Так язык предков проявляется?

Словно весенняя оттепель

Заставляет ручейки бежать,

Корни пуская, жизнь продолжая

Берёзовая поросль зеленеет.

Пробудилась ли внутренняя природа?

Душой раскрывшись,

Мысли свои, как на Пегаса

На белого коня посадив,

В просторы вселенной направляю.

Это песнь моей собственной вселенной?

Мин ийэм

Күммүт уһаан, сааспыт кэлэн,

Төрөлкөй ньирэй бэлэхтээн

Маҥаачыйбыт мааныланар,

Ийэм үөрэр, сылаанньыйар.

Саха ыалын үгэһинэн

Ынахсыкка сүгүрүйэн,

Уоһах алаадьы астанна,

Оҕус ньирэй ааттанна.

Киэргэтэн кыра кыыһыгар

Сиидэс ырбаахы иистэнэр,

Сылдьан ааһар ыалдьытыгар

Күөрчэх ытыйан мичийэр.

Бүтэр-бүппэт бу түбүктэн

Ийэм, дьэ, киэһэ сынньанар,

Чэпчэкитик сэгэлдьийэн

Оһуохай этэн чоргуйар.

Сайа охсон тыал бү күн

Сэгэс гынна, ийэм күнүн,

Санаан кэллим харах уулаах,

Сырдык уйан хараастыылаах.

Уунан тиийбэт ыраахтан

Имэрийэн ылар тыалгар,

Эргийэ көтөр алгыскар

Ийэбэр мин махтанабын.

Моя мама

С наступлением весны

Корова отелилась,

За это её отблагодарили,

Мама не нарадуется,

Улыбаясь, светлеет лицом.

По якутскому обычаю

Поклоняясь божеству Ынахсыт,

Приготовили оладьи на молозиве,

Нарекли телёнка-бычка именем.

Украшая, для маленькой дочки,

Шьёт ситцевое платье,

Гостю заезжему

Взбивает кёрчэх с улыбкой.

От бесконечных этих хлопот

Мама, вот, вечером отдыхает,

Легко покачиваясь,

Поёт с воодушевлением осуохай.

Будто ветер весточку

Занёс из прошлого,

Со слезами на глазах вспомнила

С нежной грустью один мамин день.

Из далёкого далека

Мама ветром приласкала,

За благословение

Маме я благодарна.

Умнумаҥ…

Ийэм – сэрии кэмин оҕото,

Үлэ ыараханын сүкпүтэ,

Улахан дьоннуун тэҥҥэ тыылга,

Кыайыы дьолун уһансыбыта.

Оҕо сүрэҕэ өйдөөбүтэ

Харытын күүһүгэр эрэнэ,

Олох иһин охсуһуохтааҕын

Тыылга кини туһа буоларын.

Хараҕа суох ийэтинээн

Фроҥҥа көмөлөспүттэрэ,

Куобах тириитин имитэн

Кээнчэ, үтүлүк тигэллэрэ.

Кырабын диэн кыҥкыйдаабакка,

Ынах ыабыта – толлубакка,

Сарсыардаттан киэһэ хойукка

Диэри мөхсөрө сынньаммакка.

Өрөгөйдөөх кыайыы күнүгэр

Өндөйбөт төбөтүн көтөҕөн,

Өр күүппүт үөрүүнү көрсөн,

Өйөнөн турбута күрүөҕэ.

Санныгар былаатын түһэрэн,

Чэрдээх ытыһыгар ылбыта

Ыстаалын төбөлөөх мэтээлин,

Оҕо сааһын санаахтаабыта.

Умнумаҥ, оҕолор, харыстааҥ,

Уоттаах сэрии сылын оҕотун,

Ыччат дьон мэлдьи ахтыҥ-санааҥ

Ыстаалын мэтээллээх олоҕун!

Не забывайте…

Моя мама – дитя лет военных,

Ей пришлось тяжело,

Наравне со взрослыми в тылу

Ковала счастье Победы.

Детское сердце понимало,

Надеясь на силу своих рук,

Что нужно бороться за жизнь,

Что она полезна в тылу.

Со слепой матерью своей

Фронту помогали,

Шкурки зайцев выделывая,

Шили вещи тёплые.

Не капризничая, что мала,

Доила корову, не страшась,

С утра до позднего вечера

Трудилась, не зная отдыха.

В день Великой Победы,

От слабости через силу приподняв голову,

Радость всенародную внимала,

Опёршись на изгородь.

Платок на плечи накинув,

Взяв в мозолистые ладони

Медаль со Сталиным,

С детством, которого и не было, распрощалась.

Не забывайте, берегите,

Детей огненных военных лет,

Вы, молодёжь, всегда помните, думайте

О жизни, отмеченной медалью Сталина!

Туллуктар

Туллук үөрүү илдьитэ,

Оҕо сааспыт аргыһа.

Туллук дууһа иэйиитэ,

Кырдьар сааспыт алгыһа.

Быыкаа, маҥан түү мээчик

Тэйиэккэлиир сыа хаарга

«Саас иһэр!» – Ойуу-бичик

Түһэрэр кыраһаҕа.

Үөр туллук кэчигирээн

Талахха тоҕуоруспут,

Туллугу көрөн сэргээн

Оҕонньор олус үөрбүт.

Бэдик-мэник уолчааҥҥа

Булчут хаана уһуктан

Доҕуур иитэн, манаһан

Окко сытар, сыламҥа.

Тырып көтө туллуктар

Саас кэлбитин туойаллар,

Оҕонньору үөрдэллэр

Бэдик уолтан үргэллэр.

Туллук үөрүү илдьитэ

Саспыт оҕо сааспыттан,

Туллук дууһа иэйиитэ

Олоххо дьулууртан.

Пташка всем в радость

«Туллук» – вестник радости,

Спутник нашего детства.

«Туллук» – душевное вдохновение,

Благословение нашей старости.

Маленький, белый пуховый мячик

Семенящий по тающему снегу,

«Весна идёт!» – Узор наносит

Следами своих лапок.

Стайка птичек «туллук» щебечет,

В ивняке столпившись,

Увидев них, воодушевившись,

Обрадовался старик.

У озорного мальчишки

Проснулась охотничья кровь,

Ловушку поставив, подстерегая,

В траве лежит, в ожидании.

Взвиваясь в воздух, пташки

О приходе весны вещают,

Старика радуют,

От мальчишки спасаются.

«Туллук» – вестник радости

Из самого детства,

Пташка, которая всем в радость,

Дарующая стимул жить.

Кырыа кыһын

Өрүспүт турбут –

Өктөөп кэлбит,

Кыдьымах устун

Ыллык үктэммит.

Сырыы буолбут –

Сыарҕа ааспыт

Саһаан маспыт

Сайын хаппыт.

Анньыы тойугар

Мууспут күлүмнүүр,

Уһаакка ууллар

Чэйбит оргуйар.

Хороҕор муостаах

Хотоҥҥо киирэр,

Синньэ сыалдьалаах

Ойбонҥо сүүрэр.

Тойомсук бөтүүк

Тарааҕа хамсыыр,

Дьаһайар курдук

Күкүргэ хаһыытыыр.

Сыспай сиэллээх

Хааллар хаһааҕа,

Амсайар эбиэстээх

Халыҥыа хаһата.

Кылбаарар маҥан

Кыстык хаар түстэ,

Кырыалаах кыһын

Тиийэн, дьэ, кэллэ.

Морозная зима

Река покрылась льдом –

Ноябрь наступил,

По наледи скользкой

След проложил.

Уже можно ездить –

Проложен санный путь,

Заготовленные дрова

За лето подсохли.

Под песню пешни

Лёд наш блестит,

Из талой воды

Чай наш кипит.

Скотина заселяется

Дружно в хотон,

С лифчиком на вымени

К проруби бежит.

Важный петух

Гребнем трясёт,

На старшого правах

В коровнике кричит.

Лошадей белогривых

В загон вгоняют,

На овсе они быстро

Сало наберут.

Сияющий зимний

Снег выпал под конец,

Морозная зима

Пришла, вот, наконец.

Сэбирдэх тойуга

Араҕас сэбирдэх эргийэн көтөрө

Арахсыы бэлиэтин суккуйа түстүүр дуу,

Айманар дууһабар кыттыһан ылара

Аартыгым ыллыгын арыйан симиир дуу?

Ыллаа дуу, эн миэхэ сэбирдэх тойугун

Сипсийэ, силбиктээх сарсыарда оргууйдук,

Эргийиий, эрдийиий араҕас ардахтыын

Ибир-сибир сайҕана бу самыыр курдук.

Сэбирдэх мөһүүрэ ардаҕын анныгар

Алыптаах түгэни кууһабын ытыспар,

Тымныыны тулабар сылааска эргитэн

Таптыаҕым эйигин сүрэххин уулларан.

Хомуһум дорҕооно дьурулуу дьүһүй эн,

Хомолто хомотун ыраахха үрэй эн,

Ыллатыый көмүстээх күһүнүм ырыатын

Араҕас сэбирдэх таммаҕын быыһынан.

Песнь листа

Когда парит, кружась, жёлтый лист

Это к разлуке примета?

Или за то, что томится душа

В утешение посланная метка?

Спой же ты мне песню листа,

Росистым утром неспешно шепча,

Кружись, вертись вместе с жёлтым дождём,

Омывая все невзгоды дождём.

Под мишурой дождя из листьев

Волшебный миг ловлю на лету,

Превращая холод вокруг в тепло,

Любить буду, сердце твоё растопив.

Звук хомуса, дополняя идиллию,

Печали по ветру развей,

Исполни ты золотую песню осени

Сквозь капли жёлтых листьев.

Дьөппөммүн ахтабын

Дьөппөммүн, дойдубун ахтабын –

Дьиримнэс сулуһум аннынан

Дьэргэлгэн ойууну түһэрэн

Дьоруолаан оҕо саас ааспытын.

Кыһынҥы кырыаҕа сууланан

Сэргэлээх иһийэн турдаҕа,

Муус кырыа суорҕанын бүрүнэн

Наарбаҕан нуурайа сыттаҕа.

Оһохпут буруотун одуулаан

Хоочурҕаан-куучурҕаан хаамарбыт,

Хаатыҥка анныттан дьэргэйбит

Оһуордаах ыллыкпын суохтуубун.

Күлүмнэс күндэлэс күннэрдээх,

Уйаара долгутар иэйиилээх

Кырдьары билиммэт оҕо саас

Саныырга, ахтарга ып-ыраас.

Кылбайар тунаарга куустаран

Кыһыҥҥы Дьөппөммүт кэрэтин

Кыратык сэгэтэн көрөммүн

Кэмэ суох оҕолуу үөрэбин.

Там, где наше солнечное детство

По Жемкону, по родине скучаю –

По весёлому детству, что под мерцающей

Звездой красочный узор нарисовав,

Умчалось беспечно.

Зимним инеем окутанный

Сэргэлээх наш, скромно стоит,

Снежным одеялом укрывшись,

Озеро Нарбаган умиротворённо лежит.

Скучаю по незамысловатым узорам

Из-под наших валенок

Когда по хрустящему снегу

Шли, на дым из печи глядя.

Наше солнечное детство,

Когда доверяешь этому миру,

Старость далеко за горами,

Вспоминается только добрыми словами.

Приоткрыв завесу времени,

Налюбовавшись на зимнюю красоту

Родного Жемкона, по-детски

Радуюсь безмерно.

Эн миигин булуоҕуҥ…

Халыҥ тиит ойуур быыһыгар

Эн миигин көрдөөмө,

Суугунуур хатыҥ чараҥ иһигэр

Миигин булуом дии санаама.

Ойуччу туора турар хатыҥҥа

Хараххын эн хатыыр буолаар,

Сэбирдэх ырыатын иһиллээн

Симээн ааһаар саламанан.

Сибэккилээх хонууга, кырдалга

Соҕотох хатыҥ буолан туруом,

Ойдом, ойуччу буоламмын

Оргууйдук нусхайа суугунуом.

Сама по себе

Среди густого елового леса

Ты меня не ищи,

В шелестящей берёзовой роще

Не думай, что найдёшь меня.

На одиноко стоящую березу

Глаза свои ты устреми,

Вслушиваясь в песню листьев,

Укрась её саламой.

На цветочной поляне, на лугу

Одинокой берёзой стоять буду,

Вдали от суеты, сама по себе

Тихо, спокойно шелестеть буду.

Күүтэбин…

Бүгүн мин тыйыс тыалбын –

Тымныы салгынынан илгийэн

Сымара таас курдукпун,

Мичээргин бэлэхтиэҥ дуо?

Ытыллар ытык курдук

Үллэр иэйиибин ыһабын,

Ытыыбын, ыллыыбын мин арыт,

Түөскэр сыһыаран уоскутуоҥ дуо?

Уу чуумпу долгунугар сайҕанан,

Күн сардаҥатын сырсан,

Бүгүн мин таҥара табатабын,

Таптал уотун күөдьүтүөҥ дуо?

Жду…

Сегодня я словно суровый ветер –

Холодным воздухом обдавая,

Застыла, как камень,

Подаришь ли ты мне свою улыбку?

Как деревянной мутовкой

Чувства разные раздаю,

Плачу, пою я иногда,

Прижав к груди, успокоишь ли ты?

Умиротворённая благостной тишиной,

За солнечным лучом гонясь,

Сегодня я божественный олень,

Любви огонь раздуешь ли ты?

***

Алаадьы сыта,

Оһох тыаһа,

Билиитэ суоһа,

Арыы сырдьыгыныыр,

Ардах түһэр, тохтообот.

Халлаан ытыыр, ыллыыр

Биир тэҥник.

Арай хоско соҕотох кыыс

Түннүктэн хараҕын араарбат.

Тоҕо кыыс турар түннүккэ?

Тоҕо ардах түһэр тохтообокко?

Кыыс кэтэһэр күн тахсыан,

Кустук сэттэ өҥү оонньотуон,

Сылааһынан ийэ сирин угуттуон,

Атах сыгынньах

Сир сиигэр хаамыан,

Нүөлсүйэ налыйбыт ийэ сиртэн

Тырымнас тыллары көтүтүөн.

Ардах түһэр, тохтообот…

Сарайтан уу сүүрэр.

Оһох сылааһыгар

Эмээхсин бигэнэр.

Оргууй нуктуур,

Былыкка баттатан.

***

Запах оладий,

Звук горящей печи,

Жар от плиты,

Масло скворчит,

Дождь идёт, не переставая.

Небо плачет и поёт

Однообразно.

А в комнате одинокая девочка

От окна глаз не отрывает.

Почему девочка стоит у окна?

Почему дождь идёт, не переставая?

Девочка ждёт, когда солнце взойдёт,

Радуга семью цветами заиграет,

Теплом землю-мать согреет,

Тогда босиком

По сырой земле пройдёт,

Истомлённая земля-матушка

Вдохновит на слова, что для песни.

Дождь идёт, не переставая…

С крыши вода бежит.

У тепла печи

Старушка греется,

Дрёма побеждает,

Погода давит.

***

Тунал хаар – маҥан хаар,

Тулам сырдык куйаар.

Тымныы мунна тыаһыыр

Тыйыс майгы сатыылыыр.

Хаҥыл санаам харса суох,

Халыҥ хаартан харда суох -

Хааман истим ыллык устун

Харах уутун туора илгэн.

Тууйбут санаа төлө көтөн,

Туймуу быатын быһа сотон,

Тумарык иһигэр сүтэн

Тыын ыллым өрө көрөн…

***

Сияющий снег – белый снег,

Вокруг другая вселенная.

В трескучий мороз

Суровый характер самый раз.

Мысли мои мрачны,

Нет ответа от обилия снега -

Шла я по тропинке,

Смахивая рукой слёзы.

Томящаяся мысль вырвалась на волю,

Освободившись от пут,

Сливаясь с туманом выдохнула

Подняв голову…

***

Күүт – олохтон кэрэни

Сырдык сылаас иэйиини,

Оҕо истиҥ махталын,

Доҕор үөрбүт мичээрин.

Эргийбэт ааспыт ол саас –

Төннүбэт көмүс ардах,

Эргитэр сүрэххэр саас –

Туймаардар илгэ ардах.

Ууллар хаардыын, оо, устуо

Санаа сиппэтэх кыыма,

Түһэр хаардыын арыллыа

Санаа саҥа сарыала.

Үүммүт сылы уруйдаан

Ыксаабакка хардыылаан

Саҥа күҥҥэ эрэллээх,

Ыра санаа биһиктээх.

***

От жизни жди прекрасного,

Чувства светлого,

Детской искренней благодарности,

Друга радостной улыбки.

Не вернуть ту прошлую весну –

Не вернётся золотой дождь,

Возвращает весну в сердце –

Оживляющий благодатный дождь.

Вместе с тающим снегом уйдёт

Неуловимый мыслью отблеск,

Вместе с падающим снегом начнётся

Мысли новое сияние.

Приветствуя наступивший год,

Неторопливо ступай

С надеждой на новый день,

С колыбелью светлых мечтаний.

Тууйуллуу…

Тиэргэммин буламмын

Тирэхпин сүтэрэн

Тыынарым бобуллан

Тууйулла-тууйулла уһуутуу

Турбутум хараҕым

Толору ууланан…

Оо…

Элбэх да сыл хонук ааспытыан…

Түгэҕэ көстүбэт кэмсинии…

Тиһигэ быстыбат сухханыы…

Эмискэ үүйэ-хаайа туппутуон…

Тоҕо да ырааҕынан ыырданан,

Ыллык суолбун тумнаммын

Эрбэһиҥҥэ былдьаттым,

Өтөхсүттүм өйбүн-санаабын?

Билигин кэлэн булуом дуо

Оҕо сааһым оҕуруотун,

Тохтон түспүт отонун,

Быһа ыстаммыт түмүгүн?

Ыккый ойуур иһигэр мунабын,

Ыгыллыбыт хараҕым уутун

Ытыспынан хаһыйабын…

Далайа көстүбэт чүөмпэҕэ

Кимим ытыһын уунуоҕай,

Кимим далаһа ууруоҕай?

Безысходность…

Войдя во двор,

Потеряв опору,

Дух захватило,

Задыхаясь со стоном

Стояла с глазами

Полными слёз…

Оо…

Сколько же лет прошло…

Раскаяние безмерное…

Самобичевание…

Это всё грузом

Внезапно сдавило, сковало меня…

Почему окольными путями

Сбившись с пути,

Обрекла себя на обман,

Мысли завела в туман.

Где я теперь найду

Бусинки своего детства,

Рассыпавшиеся ягодки,

Оборвавшийся звено цепи?

В густом лесу блуждаю,

Навернувшиеся слёзы

Рукой вытираю…

В тёмный омут кто мне

Руку свою протянет?

Под пропастью кто сможет

Солому постелить?

Ыллык

Хаамабын батыһа ыллыгы,

Өҥөйдүм эргэрбит титииги,

Ийэбин, аҕабын санааммын,

Ол саспыт күннэри көрдөөммүн.

Сүрэҕим битийэр долгуйа,

Ис кутум иһийэр нөрүйэ.

Оҕо саас бу суолу тэлбитэ,

Дьолунан толору иэйбитэ.

Күннээҕи кыһалҕа умнуллар,

Сарсыҥҥы саҕахпыт арыллар,

Сир ийэ алгыһа иһиллэр,

Күүс-сэниэ турукпар эбиллэр.

Дойдубар ыҥырар мин ымыым

Ыллыкпыт барахсан сүтүмэ,

Дьиэрэҥкэй тэйиилээх ыллыгым

Кииммиттэн ситиммин быһыма.

Тропа

Иду по протоптанной тропинке,

Заглянула в старый хлев,

Вспомнив мать и отца,

Ищу те ушедшие дни.

Сердце бьётся, волнуясь,

Внутренний голос молчит.

Детство эту тропу протоптало,

Как дорогу к счастью.

Забываются обычные заботы,

Горизонт обещает, что завтра наступит,

Земли-матери благословение слышится,

Откуда-то силы берутся.

Зовущий в родные края талисман,

Тропа наша милая, не исчезай,

Не обрезай пуповину, с корнями

Моими связь не прерывай.

Бинтиэпкэ обелиск

Уон сэттэ этибит –

Өлүүттэн куттаммат,

Кыайыыга дьулуспут,

Кыа хааммыт тохтубут

Хомсомуол оҕолор,

Хохочой тыатыгар.

Хохочой тыатыгар

Кыа хааммыт таммаҕар –

Өлбөт-сүппэт туһугар

Сир ийэ сүмэтиттэн

Тиит буолан үүммүттэр

Күн диэки талаһан.

Күн диэки талаһан

Хас биирдии лабаанан

Айан суолун арыйан

Далбаатыы хаалабыт

Хомсомуол оҕолор,

Эдэркээн сүрэхтэр.

Турбутум тохтоон

Обелиск иннигэр,

Олорбут олохпор

Хомсомуол күннэрбэр

Эһиэхэ махталлаах

Сэбиэт кэмин оҕото

Ыар санаа баттыгар…

Обелиск-винтовка

Нас было семнадцать –

Не боящиеся смерти,

Стремящиеся только к победе,

Пролившие кровь

В лесах Хохочоя

Молодые комсомольцы.

В лесах Хохочоя

На нашей крови

Во имя бессмертия

Матушка наша земля

В чреве своём

Взрастила деревья,

К солнцу тянутся

Каждой веткой своей,

Вас на жизнь благословляя,

Машем вам мы,

Молодые комсомольцы,

Юные сердца.

Стояла молча я

Перед обелиском,

За прожитую жизнь,

За комсомольские дни

Вам благодарная,

Дитя советской эпохи

Под гнётом тяжелых мыслей…

Ыллаа, ырыаһыт дьүөгэм

Ыллаа, ырыаһыт дьүөгэм,

Ыллык суолгун арыйа,

Ыллам ырыаҥ ыраах дуорайа,

Ымыы чыычаах тэҥэ дайа.

Ыллаа, ырыаһыт дьүөгэм!

Көмүс дорҕоон тула көтөн,

Курус тыыны сайа охсон,

Көмүрүө хаары күлүмнэтэн.

Ыллаа, ырыаһыт дьүөгэм!

Оҕо саас кэрэ биһигин,

Оҕуруо тиспит күлүм кэми

Оһуор үҥкүү тула тэйэн.

Ыллаа ырыаһыт дьүөгэм,

Таптал ыраас таммаҕын,

Тыллар сибэкки сүмэтин,

Тыыннаах буолар кэрэтин.

Пой, певица, подруга моя!

Пой, певица, подруга моя,

Путь свой к свету открой, любя.

Песня звонкая вдаль летит,

Словно птица в небе парит.

Пой, певица, подруга моя!

Звук волшебный вокруг кружа,

Грусть-тоску прогоняя прочь,

Искры в снеге рождая в ночь.

Пой, певица, подруга моя!

Про колыбель детства, утро жизни,

Про счастливые дни, как бусы в ряд,