Żywa nauka. Komiksy o wszechświecie

1. Źródło światła 2. Detektor (ekran do obserwacji wzoru interferencji). 3. Wiązka początkowo odbita prostopadle do ramienia interferometru i odchylona przez przepływ eteru w lewo. 4. Promień emitowany w kierunku strumienia eteru, a zatem uczestniczy w budowie obrazu interferencyjnego. 5. Wiązka odbita od zwierciadła ramienia interferometru, przypuszczalnie skierowana wzdłuż przepływu. Ten promień jest również zginany przez eter. … Rysunek powyżej. Doświadczenie autora z odchylaniem wiązki laserowej, przypuszczalnie na skutek porywania przez eter 1. Laser (sztywno zamocowany, posiadający zdalne źródło zasilania i wyłącznik, wskaźnik laserowy). 2. Wiązka lasera po włączeniu o 9 rano. 3. Promień, gdy laser jest włączony o godzinie 17. Dla jasności kąt odchylenia wiązki został zwiększony. 4. Umieść znacznik promienia na ekranie o godzinie 9 rano. 5. Miejsce znacznika promienia na godzinie 17. Ekran i laser dzieli odległość 90 m. Różnica w położeniach plamki świetlnej rano i wieczorem (w ciągu pięciu dni badań) wynosi 3 cm. Jeżeli wiązka niesie eter, wówczas prędkość przepływu wynosi 100 km. z. Wartość ta dobrze zgadza się z prędkością, z jaką Ziemia obraca się wokół centrum Galaktyki, 200—220 km. z. (biorąc pod uwagę, że naturalny obrót urządzenia wraz z planetą tworzy w tym czasie kąt 90 stopni). Dlaczego nie zostało to zauważone wcześniej? W każdym działaniu systemów komunikacji laserowej system jest „zerowany” automatycznie lub ręcznie. Zasada ta dotyczy wszystkich urządzeń i jest powszechnie uważana za normę. Bardziej prawdopodobne wyjaśnienie. W ciągu dnia powietrze w pomieszczeniu, w którym przeprowadzane są eksperymenty, nagrzewa się. Powstaje soczewka powietrzna, która zniekształca wiązkę. Niemniej jednak uważam, że to doświadczenie będzie interesujące dla czytelnika na swój sposób. Przynajmniej nie znalazłem czegoś takiego w sieci. Trzecia wersja dobrze zgadza się z innymi eksperymentami autora. Powierzchnie sufitu i podłogi w pomieszczeniu, równoległe do wiązki lasera, mają specjalne właściwości „przyciągania” lub „odpychania” światła. Linie siatki dyfrakcyjnej mają te same właściwości.

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.