Бақытты болуды үйреніңіз! Сенімділік құпиялары

Платон (шамамен б. д. д. 428 – 347 ж.) Республикада білім мен ізгілікке берілген өмір, бақыт пен өзін-өзі жүзеге асыруға əкеледі деп үйретеді. Бақытқа жету үшін адам материалдық дүниедегі өзгерістерге иммунитетке ие болып, идеялар патшалығында өмір сүретін мəңгілік, өзгермейтін формаларды білуге ұмтылуы керек. Федрдің күйме аллегориясы Платонның ішкі бақытқа қалай жетуге болатыны туралы ең маңызды ілімі болса керек. Платон əлеуметтік бақыт азаматтардың бір-біріне əділ қарым-қатынасынан, ізгі өмір сүруінен жəне əрқайсысы өзінің əлеуметтік функциясын адал орындауынан туындайды деп есептейді. Аристотель (б.з.д. 384 – 322 ж.) этика, метафизика, биология жəне ботаника пəндерінде ежелгі грек ғалымы болып саналды. Аристотель эвдаймонияны адамның ойы мен іс-əрекетінің мақсаты деп сипаттады. Eudaimonia жиі «бақыт» деп аударылады, бірақ кейбір ғалымдар «адамның гүлденуі» дəлірек аударма болуы мүмкін деп санайды. Нақтырақ айтқанда, eudaimonia адамзат белсенді түрде ұмтылып, қол жеткізе алатын болмыстың оң жəне құдайлық күйін білдіреді. Бұл күй адам үшін ең жағымды екенін ескере отырып, көбінесе бақыт сөзін жеңілдетеді. Дегенмен, Аристотельдің бұл терминді Никомахейлік этикадағы қолдануы бақыт деген жалпы ұғымның шеңберінен шығады. Никомахейлік этикада Аристотель көптеген мақсаттар шын мəнінде тек аралық мақсаттар болып табылатынын жəне олар жоғары мақсаттарға жетуге мүмкіндік беретіндіктен ғана қалағанын көрсетеді. Демек, байлық, ақыл-ой, батылдық сияқты нəрселер басқа нəрселерге қатысты ғана бағаланады, ал эвдаймония өз алдына жалғыз құнды нəрсе. Аристотель адамның бақытты болуы үшін ізгілік қажет деп есептеді жəне ізгілік болмаса, ең бастысы – қанағат пен разы болу деп есептеді. Аристотельдік этикада ізгілікке жету «не істеуім керек» дегеннен гөрі «мен қандай болуым керек» деген сұрақты қоюды қамтиды. Толық ізгі адам эвдаймонияға қол жеткізген адам ретінде сипатталады, сондықтан ол сөзсіз бақытты болады. Цинизмнің (Цинизм – бұл моральдық нормаларға, мəдени құндылықтарға жəне əдептілік туралы идеяларға ашық, немқұрайлы жəне менсінбейтін көзқарас, жалпы қабылданған нəрсеге теріс, нигилистік көзқарас) ізгілікке сай аскеттік өмірді жақтады. Ксенофонт Антисфеннің «жаннан келетін» қуанышты жоғары бағалағанын, ал Диоген Лаэрций Антисфеннің:

«Лəззат алғанша, жынданып кеткенім артық» дегенді ұнататынын айтады. Ол тек Сократтың күшін қажет ететін бақытты қамтамасыз ету үшін ізгілік өздігінен жеткілікті деп есептеді. Ол, барлық кейінгі киниктер сияқты, толығымен ізгі, сондықтан бақытты өмір сүру үшін ақшамен, билікпен жəне атақпен байланысты бақыттың кез келген əдеттегі идеяларын жоққа шығарды.

Осылайша, аскетті сүру, барлық шартты тілектерді қабылдамау, қарапайым өмірді артық көру, барлық иеліктен азат болу арқылы Бақытқа жетуге болады деп есептеді. Синоп Диогені (шамамен 412 – б. з. 323 ж.) көбінесе философияның тамаша көрінісі ретінде қарастырылады. Стоиктердің өзі оны данышпандық дəрежеге жеткен санаулылардың бірі деп санаған.

Нəтижесінде, данышпанның өз проблемалары болса да, аз ғана лəззат алса да, бақытты болады.

– Диоген Лаэрций Анницерис туралы

Аристипп Киренский (шамамен б. з. б. 435 – 356 ж.) Киренаика философия мектебінің негізін қалаған. Мектеп тек жақсылық – жағымды лəззат, ал ауырсыну – жалғыз жамандық деп дəлелдеді. Олар əрбір сезім өткінші, сондықтан барлық өткен жəне болашақ лəззаттардың жеке адам үшін нақты болмысы жоқ жəне қазіргі лəззат арасында заттық айырмашылық жоқ деп бекітеді. Клавдий Элиан өзінің «Тарихи жинағында» Аристипп туралы былай деп жазады: Ол бүгінгі күні, тіпті оның адам əрекет ететін жəне ойлайтын бөлігін нақтылауды ұсынды. Өйткені, өткен немесе күткеніміз емес, тек қазіргі уақыт қана бізге тиесілі, өйткені бір нəрсе кетіп, онымен аяқталды, ал екіншісінің қалай жүзеге асатыны белгісіз». Кейбір сəттік лəззаттар ауырсынудан ұмытыруы мүмкін. Дана адам лəззатқа иелік етіп, оның құлына айналмауы керек, əйтпесе ол азапқа əкеледі, бұл өмірдің түрлі лəззаттарын бағалау үшін көрегенділікті қажет етеді. Пиррон (шамамен б. з. д. 360 – 270 ж.) Батыстағы философиялық скептицизмнің алғашқы мектебі – пирронизмнің негізін қалады. Пиррондық тəжірибенің мақсаты – атараксия (жан тыныштығы) күйіне жету – бұзылудан азат болу. Пирро адамдардың атараксияға жетуіне олардың анық емес нəрселерге деген сенімдері, яғни догма кедергі болатынын анықтады. Адамдарды сенімнен босату үшін ежелгі пирроншылар көптеген күмəнді дəлелдер жасады.

Өмір бойы бақытты болу үшін даналық жинайтын барлық құралдардың ішінде ең маңыздысы – достық. – Эпикур

Эпикуризмнің негізін салушы Эпикур (шамамен 341 – б.з.д. 270 ж. ш.) өмірдің мақсаты тыныштық (атараксия) жəне қорқыныштан азат болу, сондай-ақ дене ауыруының болмауы (апония, грекше) деп үйретті). Осы мақсатта Эпикур аскеттік өмір салтын, асыл достықты жəне саясаттан аулақ болуды ұсынды. Бақытқа жетуге көмектесетін құралдардың бірі – тетрафармакос немесе төрт түрлі емдеу:

«Құдайдан қорқпа, өлім туралы алаңдама; Жақсы нəрсені алу оңай, жəне қорқынышты нəрсені көтеру оңай».

Парасаттылыққа сүйеніп, байыпты, жігерлі, байсалды, ештеңеге алаңдауға жол бермейтін адам болуыңыз керек. Ештеңе күтпей, бірақ қазір өмір сүруге қанағаттансаңыз, əр сөзіңізде қаһармандық шындықты айтып отырсаңыз, сіз бақытты өмір сүресіз. Ал бұған тосқауыл қоятын адам жоқ. – Маркус Аврелиус, медитация

Стоицизм – Цитийский Зенон (шамамен б. з. б. 334 – 262 ж.) негізін қалаған философия мектебі. Зенон ойдағы синкретист болғанымен, оның негізгі ықпалы киниктер болды, ал оның тəлімгері Фивиялық жəшіктер (шамамен б. з. б. 365 – 285 ж.) болды. Стоицизм – табиғат əлемі туралы логика мен көзқарастар жүйесін қамтамасыз ететін жеке этика философиясы. «Стоик» терминінің қазіргі заманғы қолданылуы əдетте стоицизмді ұстанушыларға емес, қоршаған əлем тəжірибесіне немқұрайлы қарайтын немесе жалпы сезімдерді басатын адамдарға қатысты. Стоицизмнің негативке немқұрайлы қарауға баса назар аударатынын ескерсек, ол бақытқа жету жолы ретінде қарастырылады. Стоиктер «бақыт үшін ізгілік жеткілікті» деп санайды. Осы ізгілік сезіміне жеткен адам данышпан болады. Эпиктеттің айтуы бойынша, бұл данышпан «ауырып жүр, бірақ бақытты, қауіп төнгенімен бақытты, өледі бірақ бақытты, айдауда жəне бақытты, масқара болады бірақ бақытты». Сондықтан стоиктер уақыттарын ізгілікке жетуге жұмсады. Бұған адам өз өмірін стоиктік логиканы, стоиктік физиканы жəне стоиктік этиканы зерттеуге арнаған жағдайда ғана қол жеткізуге болады. Стоиктер өздерін «табиғатпен үйлесімді өмір сүретіндер» деп сипаттайды. Кейбір стоицизм мектептері стоик философиясының тəжірибесінің мақсаты ретінде Аристотельдің эвдаймония тұжырымдамасын келтіреді.

Секстиандық мектептің негізін Квинт Секстий Үлкен (б.з.д. 50 ж.) салды. Ол негізінен пифагорлық, платондық, киниктік жəне стоиктік элементтерді біріктіретін философиялық-медициналық мектеп ретінде сипатталды. Олар бақытқа жету үшін адам вегетариандық болуы керек, түнде ар-ұждандық тексеруден өтіп, тұтынушылықтан да, саясаттан да аулақ болу керек деп дəлелдеді жəне қол жетпес тəндік күш денеге енеді деп сенеді.

Августин Гиппо

Бақытты өмір – ақиқатқа негізделген қуаныш. Бұл саған негізделген қуаныш, Уа, Құдай, ақиқат.

– Құтты болсын Августин, мойындау.

Гиппопалық Əулие Августин (б.з. 354 – 430 ж.) – ертедегі христиандық теолог жəне философ, оның еңбектері Батыс христиандығы мен Батыс философиясының дамуына əсер етті. Əулие Августиннің пікірінше, адамның барлық іс-əрекеті сүйіспеншіліктің төңірегінде өрбиді, ал адамдарда кездесетін басты проблема – махаббаттың жайлы дұрыс емес түсінік.

Бақытты тек Құдайдан табуға болады, өйткені Ол бақыт көзі. Адамзат Құдайдан жаратылған, бірақ содан бері құлаған кезден бастап, адамның жаны Құдаймен бірге болған кездегі бақытты есте сақтайды. Осылайша, егер адам Аллаға деген сүйіспеншілікке бағытталса, барлық басқа махаббаттар дұрыс реттелген болады. Осылайша, Əулие Августин неоплатондық (синкретикалық философиялық-діни ілімі, ол өзінің еңбектерінде жазған ежелгі философ Платоннің қызметі нəтижесінде пайда болды) дəстүрге сүйеніп, бақыт таза түсінікті дүниені ойлауда жатыр деп дəлелдейді.

Өлім иелерінің ортақ бір уайымы өлім. Олар бұл үшін жұмыс істейді, бірнеше мақсаттарға ұмтылады, əртүрлі жолдармен жүреді, бірақ бір мақсатқа – бақытқа жетуге ұмтымайды.

– Боэций, Философия жұбаныш.

Боэций (шамамен 480–524 жж.) – «Философия жұбаныш» кітабының авторы ретінде танымал философ. Бұл шығарма орта ғасырлардағы жəне ерте қайта өрлеу дəуіріндегі христиан дініне ең үлкен əсер еткен жəне классикалық кезеңнің соңғы ұлы шығармасы ретінде сипатталған. Кітап көптеген тақырыптарды қамтиды, бірақ олардың арасында бақыт пен Құдайдың табиғатын қарастыра отырып, тағдырдың өзгеруіне қарамастан бақытқа қалай жетуге болатынын талқылайды. Ол бақытқа, кемел игілікке қол жеткізу арқылы жəне бұл кемел игіліктің Құдай екенін дəлелдейді. Содан кейін ол Құдай ғаламды Сүйіспеншілік арқылы басқарғандықтан, Құдайға дұға ету жəне

Сүйіспеншілікті қолдану шынайы бақытқа жетелейді деген қорытындыға келеді.

Авиценна (шамамен 980–1037), «Ибн Сина» деген атпен белгілі, полимат жəне заңгер; ол исламның алтын ғасырының ең маңызды ойшылдарының бірі болып саналады.

Оның ойынша, бақыт адамның мақсаты, ал шынайы бақыт дүниелік мүдделерден таза. Сайып келгенде, бақыт адам интеллектінің жалпы белсенді интеллектімен бірігуі арқылы дамуы.

Əл-Ғазали (шамамен 1058–1111) – парсы текті мұсылман теологы, заңгер, философ жəне мистик. Өмірінің соңына қарай жазған əл-Ғазали «Бақыт алхимиясын» (Кимия-йи Саадат, (парсы тілінде) жазды. Ол өз еңбегінде ғұрыптық талаптарды сақтаудың маңыздылығын атап көрсетеді. Ислам діні, құтқарылуға жəне күнəдан сақтануға əкелетін амалдар. Əл-Ғазалидің айтуынша, бақыттың төрт негізгі құрамдас бөлігі бар: өзін-өзі тану, Алланы тану, дүниені шын мəнінде тану, өлгеннен кейінгі өмірді тану. Адамның ақыл-ой қабілетін – Құдай берген қабілетті – пайдалану арқылы ғана жан дүниеліктен Құдайға толық берілгендікке, ең жоғарғы бақытқа айналуы мүмкін.

Маймонид (шамамен 1135–1204) – еврей философы жəне астрономы, ол ең жемісті жəне ықпалды Таурат ғалымдары мен дəрігерлерінің бірі болды. Ол бақыт түпкілікті жəне мəні бойынша интеллектуалды деп жазады.

Адамның қалауы мен іздейтін нəрсесі қалса, толық бақытты емес.

– Фома Аквинский, Summa Theologica

Əулие Фома Аквинский (1225 – 1274 жж.) – философ жəне теолог, 1323 жылы Шіркеудің докторы болды. Ол өзінің «Summa Theologica» атты басты шығармасында аристотелизм мен католиктік теологияны синкреттеді. Фома Аквинскийдің ойынша, кемел бақыт кез келген физикалық лəззатта, кез келген дүниелік қуатта, қандай да бір дəрежеде дүниелік атақ пен құрметте немесе кез келген түпкілікті шындықта табылмайды. Ол тек шексіз жəне кемел нəрседе болуы мүмкін – бұл Құдай. Ал Құдай материалдық нəрсе емес, таза рух болғандықтан, біз Құдайды тану жəне оны сүю арқылы біріктіреміз. Демек, Құдаймен бірігу – ең кемел адам жəне адам өмірінің түпкі мақсаты.

Мишель де Монтень (1533–1592) – француз философы. Эллинистік философия мен христиандықтың əсерімен өмірдің қоғамдық жəне жеке салаларын бөлуге деген сеніммен бірге Монтень бақыттың субъективті көңіл күй екенін жəне қанағаттану əр адамда əртүрлі болатынын жазады. Одан əрі ол қоғамның араласуынсыз бақытқа жетудің нақты əрекеттерін орындау үшін ақиқатқа сенім керек екенін мойындайды.

Джереми Бентам (1748—1832) – британдық философ, заңгер жəне əлеуметтік реформатор. Ол қазіргі утилитаризмнің (этикадағы бағыт (этикалық теория), оған сəйкес мінез-құлық немесе əрекеттің моральдық құндылығы оның пайдалылығымен анықталады) негізін салушы болып саналады. Джереми Бентамның пікірінше, дұрыс іс-əрекет – бұл пайдалылықтың ең көп мөлшерін тудыратын бағыт, мұнда пайдалылық əрекеттен зардап шеккен əрбір жеке адамның кез келген азабы (ауыруы) шегерілген жалпы лəззат (бақыт) ретінде анықталады. Берілген əрекеттің пайдалылығын есептеу үшін ол Фелисиф есебін жасады. Бұл есептеуге сəйкес, мысалы, аскеттік құрбандық моральдық тұрғыдан дұрыс емес.

Артур Шопенгауэр (1788—1860) – неміс философы. Оның философиясы өзімшілдік əрекеттер – бұл жеке мүдде, лəззат немесе бақытқа ұмтылу, ал жанашырлық тек адамгершілік əрекет болуы мүмкін екенін білдіреді. Шопенгауэр бақытты қанағаттандырылған тілекпен түсіндіреді, бұл өз кезегінде жаңа тілектерді тудырады. Ал қанағатсыздық – бұл бос меланхолияға əкелетін азап. Сондай-ақ ол бақытты уақыттың қозғалысымен байланыстырады, өйткені біз уақыт жылдам өткенде бақытты сезінеміз, уақыт баяулағанда қайғырамыз.

Фридрих Ницше (1844—1900) неміс философы, ақыны, мəдениет тарихшысы жəне филологы болды, оның шығармашылығы қазіргі философияға үлкен əсер етті. Ницше ағылшын утилитарларының ең үлкен бақытқа ұмтылуын сынап, бақытты болуды өмірдің түпкі мақсатына айналдыру, оның сөзімен айтқанда, «адамды жексұрын етеді» дегенді білдірді. Оның орнына Ницше «жай бақыттан» гөрі жоғары жəне қиын мақсаттары бар мəдениетті іздеді. Ол «соңғы адамның» фигурасын утилитарлар мен бақыт іздеушілерге қарсы ойлау экспериментінің бір түрі ретінде енгізді.

Барлық қауіп-қатерден, қиындықтардан, сынақтар мен күрестерден аулақ болып, тек өз бақыты мен денсаулығына ұмтылатын бұл «кішкентай адамдар» менсінбеуге лайық. Оның орнына, Ницше қиынның, тек күреспен, қиындықпен жəне азаппен табуға болатын нəрсенің құны туралы ойлануды қалайды. Ол біздің өмірдегі үлкен құндылықтың бəрін, соның ішінде философияны емес, адамзат мəдениетінің барлық жоғары жетістіктерін тудыратын азап пен бақытсыздықтың жағымды құндылығы туралы ойлануды қалайды.

Владислав Татаркевич (1886—1980) – поляк философы жəне тарихшысы. Татаркевич үшін бақыт негізгі этикалық категория, ал шынайы бақыт толық қанағаттануды, яғни тұтас өмірге қанағаттануды талап етеді.

Герберт Маркузе (1898–1979) – неміс-американдық философ, əлеуметтанушы жəне Франкфурт сыни теория мектебімен байланысты саяси теоретик. Ол өзінің 1937 жылғы «Мəдениеттің жағымды сипаты» атты эссесінде мəдениеттің қоғам құрылымындағы шиеленісті дамытатынын жəне бұл шиеленіс кезінде қалыптасқан əлеуметтік тəртіпке қарсы тұруы мүмкін екенін айтады. Күнделікті дүниеден бөлінетін болса, бақытқа деген сұраныс сыртқы болудан қалып, рухани толғаныстың нысанасына айналады. Бір өлшемді адамда оның тұтынушылықты сынауы қазіргі жүйенің демократияландыруды көздейтінін, бірақ табиғаты бойынша авторитарлық екенін көрсетеді, өйткені аздаған адамдар бақыттың белгілі бір нұсқаларын сатып алуға мүмкіндік беретін еркіндік туралы қабылдауды талап етеді. Одан əрі ол «бақытты сатып алуға болады» деген концепцияның психологиялық тұрғыдан деструктивті екенін айтады.

Адамға қайта-қайта «бақытты бол» деп бұйырылатыны американдық мəдениетке тəн қасиет. Бірақ сіз бақытқа ұмтыла алмайсыз; Бұл орындалу керек. Адамның «бақытты болу» үшін себебі болуы керек. – Виктор Франкл

Виктор Франкл (1905–1997) – австриялық невропатолог, психиатр, Холокосттан аман қалған жəне логотерапияның негізін салушы. Оның философиясы мəнге, қасіреттің құндылығына жəне өзінен жоғарырақ нəрсеге жауапкершілікке баса назар аударудың айналасында болды; Тек осы сұрақтарға тап болған адам бақытты бола алады.

Роберт Нозик (1938—2002) – американдық философ, Гарвард университетінің профессоры. Ол өзінің саяси философиясы мен ойлау эксперименттерімен танымал. «Тəжірибе машинасы» (1974) ой экспериментінде ол күнделікті шындық пен шексіз лəззат беретін имитацияланған шынайылық арасындағы таңдауды елестету арқылы бақыт туралы гедонистік (Гедонизм аксиологиялық ілім, оған сəйкес лəззат өмірдің ең жоғары игілігі мен мəні, жалғыз түпкілікті құндылық болып табылады (ал басқа барлық құндылықтар аспаптық, яғни лəззатқа жету құралы болып табылады) түсініктерді сынға алады. Пайдалы құбыжық (1974) – толық лəззат утилитарлық (этикадағы бағыт (этикалық теория), оған сəйкес мінез-құлық немесе əрекеттің моральдық құндылығы оның пайдалылығымен анықталады) тұжырымдамасын сынау үшін Роберт Нозик жасаған ой эксперименті.

Мишель Онфрай (1959 ж. т.) – гедонистік, эпикуристік жəне атеистік дүниетанымы бар француз жазушысы жəне философы. Онфрэй гедонизмнің саяси өлшемі Эпикурдан Джон Стюарт Миллге, Джереми Бентамға жəне Клод Адриен Гельветиске дейін созылатынын айтады. Саяси гедонизм ең көп адамдар үшін ең үлкен бақыт құруды мақсат етеді. Онфрэй гедонизмді «өзіне немесе басқаларға зиян келтірмей, өзіне лəззат алуға жəне басқаларды қуантуға негізделген өмірге деген интроспективті көзқарас» деп анықтайды.

Дэвид Пирс (1959 жылы туған) – этикалық мəселелерге лексикалық, теріс, утилитарлық тұрғыдан қарайтын британдық трансгуманист (адамның психикалық жəне физикалық мүмкіндіктерін жақсарту үшін ғылым мен техниканы пайдалануға ықпал ететін əлеуметтік тəртіп, саяси ұстаным жəне философиялық тұжырымдама. Трансгуманистер қажет емес деп санайтын адам өмірінің сол аспектілерін жою – азап, ауру, қартаю жəне өлім. Трансгуманистер мұндай технологияларды қолданудың мүмкіндіктері мен салдарын, оларды пайдаланудың қауіптілігі мен пайдасын зерттейді, оның ішінде биологиялық, ақпараттық, когнитивтік жəне нанотехнологиялардың конвергенциясы идеясын қарастырады) философ.

Адамгершілікке деген көзқарас – Бақыт философиясы көбінесе этикамен бірге талқыланады. Гректерден жəне христиан дінінен мұраға қалған дəстүрлі еуропалық қоғамдар көбінесе бақытты моральмен байланыстырды. Бұл тұрғыда мораль қоғамдық өмірдің белгілі бір түрінде белгілі бір рөлді орындау болды. Бақыт моральдық философия үшін қиын термин болып қала береді. Мораль философиясының бүкіл тарихында адамгершілікті бақытқа əкелетін салдарлар тұрғысынан анықтау немесе оны бақытқа мүлдем қатысы жоқ деп анықтау əрекеттері арасында тербеліс болды. Психологияда бақыт пен адамгершіліктің байланысы əртүрлі тəсілдермен зерттелді. Эмпирикалық зерттеулер қарапайым адамдардың адамның бақыты туралы пайымдаулары ішінара сол адамның моральдық қасиеттерін қабылдауына байланысты екенін көрсетеді, бұл басқалардың бақыты туралы пайымдаулар моральдық бағалауды қамтиды деп болжайды. Көптеген зерттеулер сонымен қатар əлеуметтік мінез-құлықпен айналысу бақытты арттыра алатынын көрсетеді.

Eudaimonia – классикалық грек сөзі, «eu» («жақсы» немесе «əл-ауқат») жəне «даймон» («рух» немесе «кіші құдай») сөздерінен құралған. Осы түсінігімен бақытты өмір дегеніміз – жақсы өмір, яғни адамның адамдық болмысын жақсырақ сезінген өмірі. Атап айтқанда, Аристотель жақсы өмір – бұл жоғары саналы əрекеттің өмірі деп дəлелдеді. Ол бұл мəлімдемеге «функция аргументі» арқылы келді.

Негізінде, егер бұл рас болса, онда əрбір тірі заттың бірегей орындайтын қызметі бар. Аристотель үшін адамның функциясы – бұл ақыл-ой, өйткені бұл адамдар біржақты түрде жасайтын жалғыз нəрсе. Ал өз функцияңызды жақсы немесе тамаша орындау өз таңдау еркіңізде. Аристотельдің ойынша, тамаша рационалды əрекеттен тұратын өмір – бақытты өмір. Аристотель жоғары саналы əрекетке қабілетсіз адамдар үшін екінші ең жақсы өмір моральдық ізгілік өмір деп тұжырымдады. Аристотель жауап беруге тырысатын негізгі сұрақ: «Адам өмірінің түпкі мақсаты не?» Көптеген адамдар рахатқа, денсаулыққа жəне жақсы беделге ұмтылады. Олардың құндылығы бар екені рас, бірақ олардың ешқайсысы адамзат ұмтылған ұлы игіліктің орнын баса алмайды. Барлық игіліктер бақытқа жету құралы болып көрінуі мүмкін, бірақ Аристотель бақыт əрқашан өз алдына мақсат деп айтқан.

Бақытқа қалай жетуге болатыны туралы теорияларға «күтпеген оң оқиғаларға тап болу», «өзгенің маңыздылығын көру», жəне «басқалардың қабылдауы мен мақтауын көру» жатады. Кейбіреулер бақыт тек сыртқы, бір сəттік лəззаттан ғана емес деп есептейді. Позитивті психология, əл-ауқат, эвдаймония жəне бақыт саласындағы зерттеулершілер Динер, Рифф, Кейс жəне Селигманның теориялары «өмірдің биологиялық, жеке, қарым-қатынастық, институционалдық, мəдени жəне жаһандық аспектілерін» қоса алғанда, деңгейлер мен тақырыптардың кең ауқымын қамтиды. Психиатр Джордж Вайлант жəне Гарвард университетіндегі ересектердің дамуын зерттеудің директоры Роберт Уолдингер бақытты жəне дені сау адамдар адамдар арасындағы қарым-қатынастың күштірек екенін айтты. Зерттеулер жеткілікті ұйқының əл-ауқатқа ықпал ететінін көрсетті. Жақсы психикалық денсаулық пен жақсы қарым-қатынас табысқа қарағанда бақытты болуға көмектеседі. 2018 жылы Лори Р. Сантостың «Психология жəне жақсы өмір» атты курсы Йель университетінің тарихындағы ең танымал курс болды жəне Йельдік емес студенттерге онлайн режимінде тегін қолжетімді болды. Кейбір комментаторлар лəззат іздеу жəне жағымсыз тəжірибелерден аулақ болу гедоникалық дəстүрі мен толық жəне терең қанағаттанарлық өмір сүрудің эвдаймоникалық дəстүрі арасындағы айырмашылықты атап өтті. Каннеман:

«Адамдардың өздері үшін не қалайтынын, өз мақсаттарына қалай ұмтылатынын қараған кезде, олар бақыт іздеуден гөрі қанағаттануды іздеуге көбірек итермелейтін сияқты» деді. Осыған ұқсас нəрсені психиатр Виктор Франкл байқады, ол Екінші дүниежүзілік соғыс кезінде өзінің жəне нацистік концлагерьлердегі басқа тұтқындардың тəжірибесін бақылауға мүмкіндік алды. Ол кісі үмітін үзгендердің тез өлетінін, ал сенімдері берік жəне мақсат ұстанғандардың өмір сүруге бейім екенін атап өтті. Франкл атап өткендей, қуаныш пен қасірет адамның қоршаған ортасынан гөрі оның көзқарасы мен таңдауына көбірек байланысты. Ол тек жағымды жағдайлар емес, оң мағына да өмірге ең үлкен қанағат əкеледі деп сендірді. Ол өз жұмысында анықтайтын негізгі үш мағына көздеріне мыналар жатады: 1. Маңызды жұмысты жасау немесе əрекетті орындау. 2. Басқа адаммен немесе тəжірибемен терең кездесуде көрінетін сүйіспеншілік. 3. Еріксіз азаптың мағынасын табу, мысалы, оны Жаратушының емі деп түсіну жəне білім алу мүмкіндігі ретінде көру. Маслоудың қажеттіліктер иерархиясы адамның психологиялық жəне физикалық қажеттіліктерінің деңгейлерін бейнелейтін пирамида. Адам пирамида баспалдақтарымен көтерілгенде, өзін-өзі іске асыру пайда болады. Қажеттіліктерді қанағаттандыру тəртібінен басқа, Маслоу ең жоғары тəжірибе деп аталатын ерекше тəжірибе сəттерін, сүйіспеншіліктің, түсіністіктің, бақыттың немесе лəззаттың терең сəттерін елестетеді, оның барысында адам өзін толық, тірі, өзін-өзі қамтамасыз етуші жəне сонымен бірге өзін əлемнің бөлігі ретінде сезінеді. Бұл Михали Чиксентмихалийдің

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «Литрес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.