Җанга газиз җирләр / Дорогие сердцу места

Гүзәлия Галләмова

Җанга газиз җирләр

Якты шигырьләр

Шәкертем Гүзәлия Галләмованың «Җанга газиз җирләр» дип аталган шигъри җыентыгының кулъязмасын мин шагыйрә буларак та, укытучы буларак та бер тында укып чыктым. Яратып укыдым. Аларда замананың бүгенге көн укучысын бик борчыган кырыс, кытыршы яклары да матур шигъри детальләр, тормыш-көнкүреш вакыйгалары аша җанга-йөрәккә барып җитәрлек итеп ачылган. Турыдан-туры маңгайга бәреп түгел, ә шагыйранә осталык белән әйтелгән ул фикерләр. Мин шагыйрә буларак аның «Нинди заман килде», «Җылы сүзебез кирәк», «Яу, яңгыр» һ. б. шигырьләрен чын-чынлап кызыгып, сокланып укыдым.

Дөрес, үткән гасыр белән хәзерге гасыр арасында (соңгысында бигрәк тә) безнең әдәбиятка хатын-кызлар күбрәк килә башладылар. Килсеннәр! Ни өчен дисәң, тормышның бөтен авырлыгы диярлек шулар җилкәсендә ич! Авырлык кына түгел, шуны җиңәрлек сәләт, тапкырлык, түземлек һәм үҗәтлек тә алар кулында ич!

Гүзәлия Галләмова шигырьләрендә дә бүгенге тормышыбызның бөтен яклары укучыларның аңын, фикер йөртү сәләтен уятып, сискәндереп җибәрердәй матур мисаллар белән, якты яктан гына ачыла. Менә шуңа күрә мин Гүзәлиянең бу җыентыгын укучыларыбызга аның фикере-уе өчен дә уңайсызланмыйча тәкъдим итү ягында. Чөнки Гүзәлия һәр шигырендә кеше күңелен тирәннән аңлап яза, лирик герое белән бергә шатлана, гаҗәпләнә, һәм безне дә шул дөньяга алып керә. Аның геройлары матурлык дөньясында яши: әти-әнисен, туганнарын, тирә-юньдәгеләрне ярата, хөрмәт итә, табигать күренешләре белән хозурлана.

Шулайдыр, кеше күңелен Гүзәлия укытучы буларак та, балалар бакчасы тәрбиячесе буларак та һәм балалар үстергән әни буларак та башкаларга караганда күбрәк белә, аңлый һәм шуларны шигырьләрендә дә чагылдырырга омтыла. Аның шигырьләре дә шуңа күрә ышандыра, күңелдә якты хисләр уята. Автор укучы күңеленә халкыбызның тормышында иң кирәкле булган әдәп, әхлак сыйфатларын ирештерүне максат итеп куя. Һәм ул аңа ирешә дә. Композиторларның Г. Галләмова шигырьләренә мөрәҗәгать итүе шулай ук сөенечле күренеш. Аның шигырьләре көй сорап, җырлап торалар. Гүзәлиягә киләчәктә дә иҗади уңышлар, бәхетле иҗат гомере телим.

Клара Булатова,шагыйрә, Татарстанның Г. Тукай исемендәге Дәүләт премиясе лауреаты

ҺӘР ФАСЫЛНЫҢ ҮЗ АСЫЛЫ

Туган авылым

Көзләр җиткәч, сары келәмҖәелә урамыңа.Ә кышларын күмеләсеңКарына, буранына.Яз көнендә ургый-ургыйТашып ага суларың.Канатларын кага-кага,Кошлар суза җырларын.Җәйләр килгәч, гөлчәчәккәБакчаларың төренә.Туган авылым, син һәрвакытКүңелемнең түрендә.

Туган нигез

Алтын көзләр, озын кышлар үтте,Һаман «кайтам» диеп сөйлимен.Менә бүген ямьле яз көнендәТуган нигеземдә йөримен.…Бәбкә үләннәре баш калкыткан,Алмагачлар чәчәк атканнар.Карлыганнар бөреләнеп килә,Ак каеннар чуклар такканнар.Өзелеп-өзелеп сыерчыклар сайрый,Ояларга кайткан алар да.Әйтәләр күк: «Оныттыгыз инде,Киттегез дә әллә кайларга».Әкрен генә атлыйм сукмак буйлап,Барысы да якын, үз монда.Күзем йомам, әйтерсең лә хәзерБарыбыз да янда, якында.Без йөрибез, түтәлләрне казып,Әти җиләкләрне тазарта.Кайсыбыздыр чәчәк, кишер чәчә,Әни агачларны агарта.Күзем ачтым, янда беркем дә юк.Моңсуланып калган бакчабыз.Туган нигезләрне ятим итмик –Җыелып кайтыйк әле барчабыз.

Хатлар

Хатлар, хатлар… Хатлар яза идек,Тәмләп, озак итеп утырып.Сәлам юллап, хәл-әхвәлне сөйләп,Ап-ак кәгазьләрне тутырып.Хатлар алу шундый рәхәт иде,Сабый балалардай куандык.Сагыну-сагышларга баткан чакта,Җылы сүзләр укып юандык.Хатлар безнең сердәшче дә иде,Күпме серләр анда язганбыз.Хатлар язып, күпме кешеләрнеңЙөрәгенә җылы салганбыз.Әле һаман күңел хатлар көтә,Алырлармы дуслар бер искә?…Кич утырып бүген хатлар яздым,Кем тапшырыр икән яшьлеккә?

Һәр фасылның үз асылы

Табигатьнең яратам мин һәр фасылын,Һәр фасылның була бит ул үз асылы.Көз айлары илгә муллык алып килә,Ә кышлары җирне ап-ак карга күмә.Безне назлап һәм иркәләп, кояш көлә,Йөрәкләрне җилкендереп, язлар килә.Җылы, нурлы көннәр белән сөендерә,Күңелләргә дәрт, ышаныч, өмет бирә.Тирә-юньне яшеллеккә, гөлгә төреп,Бакчаларны сайрар кошлар моңына күмеп,Бу җиһанга серле, гүзәл җәйләр килә,Чәчәкләрнең хуш исләре җанга сеңә.Һәрбер фасыл килсен җиргә яме белән,Бәрәкәте, куанычы, җыры белән.Яшик әле кадерен белеп бу дөньяның,Һәрбер туган яңа якты көне белән!

Биләрдә

Алтын көзнең иң-иң матур көне.Җыр язарлык бу көн турында.Килдек бүген Әлмәт якларыннанИзге чишмә чыккан урынга.Нинди гүзәл бу як, ничек рәхәт…Җаннар тыныч, монда йөргәндә,Гел ашыгып типкән йөрәкләр дәҮз көенә тибә Биләрдә.Теләк теләп, изге сулар эчтек.Бит-кулларны юдык, юындык.Биек тауда изге ташны күрдек,Кояш нурларында коендык.Тәнгә – сихәт, җанга тынгы алып,Шифаларын тоеп суларның,Кайтыр юлга чыктык, озатып калдыИзге чишмәләрнең чыңлавы.Сокланырга гүзәл табигатькә,Чын күңелдән теләк теләргә.Эш-мәшәкатьләрне куеп торып,Бер барыгыз әле Биләргә!

Шигырь сөючеләргә

Сөенә-сөенә шигырь язам,Укучылар булганда.«Көтәбез, тагын яз» диеп,Дәртләндереп торганда.Укып минем шигырьләрне,Йөрәгегез ял алсын.Күңелегез төшкән чакта,Өмет чаткысын салсын.Арып-талып тукталганда,Сезгә көч-дәрман бирсен.Борчуларны оныттырып,Юаныч алып килсен.

Сүнмәсен иҗат утың

Нәфисә апага

Җилкәнеңне җил екса да,Җилләрдә сыгылмадың.Авырлыклар каршысындаАбынып егылмадың.Җиңеп барлык киртәләрне,Алга таба барасың.Син һаман да елмаясың,Горур булып каласың.Үзең читтә яшәсәң дә,Күңелең гел туган якта.Шигырьләрең һәм җырларыңСөйлиләр шушы хакта.Бер кабынган иҗат утыңСүнмәсен, сүрелмәсен.Шигърият дөньясындаГел югары үрлә син.

Кышкы урман

Агачларын, куакларынКапласа да ап-ак кар,Сокланырга матурлыккаСин кышкы урманга бар.Әнә агач куышыннанБер тиен карап тора.Көздән җыйган чикләвегенЧерт-черт ватып утыра.Тукранның да тамагы ачкан,Авызына корт капкан.Тук та тук килеп, агачтанҖим эзли – җаен тапкан.Үзенең өе каршындаТөлкекәй нидер көтә.Караңгы төшүгә, ул даАзык эзләргә китә.Ак тун кигән куяннар даЙөгерешеп йөриләр.Ара-тирә күзәтәләр,Килмиме, дип бүреләр.Кышын урман тыныч диепУйлый күрмәгез ялгыш.Игътибар белән күзәтсәң,Кайный урманда тормыш.

Энҗе карлар сибелде

Тирә-юньне акка төреп,Сагынып көткән кыш килде.Бизәкле энҗе карларҖир өстенә сибелде.Куаклар-агачларгаАп-ак юрганын бирде.Туңмасын дип аяклары,Җылы итек кидерде.Мамык шәлләрен яптыИркәләп иңнәренә.Куркытмый хәзер аларныБураны-җилләре дә.

…Куышып, шаярып

Куышып, шаярып,Очына-очына,Иң тәүге ак карларКундылар учыма.Күр, нинди матурлар,Бизәкле-бизәкле.Кемнәр соң аларгаЯсаган бизәкне?Тирә-юнь сафланыпТөренде аклыкка.Моң тулы күңелемКүмелде шатлыкка.

Кышлар килде

Туган ягыбызга кышлар килде,Күмеп җирне ап-ак карларга.Күңелләрдә якты хисләр кабызып,Шифа-дәва биреп җаннарга.Күбәләктәй очып карлар ява,Бөтерелеп куна кулларга.Ак бәхетләр, куанычлар теләпЯусын алар барыр юлларга.

Яңа ел теләкләре

Сәгатьләрне саный-саный,Яңа елны көтәбез.Иң якын кешеләр беләнБергә бәйрәм итәбез.Күңелләрдә якты хисләрСүнмәсен, сүрелмәсен.Һәр өйдә тынычлык булсын,Бәла-каза килмәсен.Ипи-тоз, тәм-томнар беләнӨстәлләребез тулсын.Яңа елда һәр кешенеңТеләге кабул булсын!

Үткәннәрең үзе бер тарих

Роза апага

Тын да алмый тыңлап утырдым мин,Үткәннәрең үзе бер тарих.Синең сабырлыкка исем китә.Шул тарихка, әйдә, күз салыйк.Тормыш салган арык иңнәреңәЙөкләренең иң-иң авырын.Горур булып алга атлагансың,Кичә-кичә упкын, давылын.Һәр балага дөрес юл күрсәтеп,Адашмаска килер көннәрдә,Биш дистә ел белем-аң биргәнсең,Тугры калып изге һөнәргә.Ялгыз канат булып үстергәнсең,Горурлыгың алар – өч улың.Сокланырлык матур оя корган,Һәрберсе дә тапкан үз юлын.Үз балаңдай безне каршылыйсың,Йөзең ачык, әзер табының.Туганлыкның белеп кадерләрен,Саклыйсың син нәсел тамырын.Замананың кырыс җилләренәӨзгәләнә һаман йөрәгең.Фәрештәләр саклап йөртсен берүк,Кабул булсын һәрбер теләгең.

«Сокланамын Сезгә. Бу дөньяның…»

Альмира апа Таһировага

Сокланамын Сезгә. Бу дөньяныңМатурлыгын күрә беләсез.Күңелегездә туган хисегезнеШигырь юлларына тезәсез.Һәрбер көнне дога белән башлап,Бу тормышка шөкер итәсез.Язмыш сынавына бирешмичә,Гомер сукмагыннан үтәсез.Кояш кебек балкып яшисез сез,Җылы биреп һәрбер кешегә.Киңәшегез төпле, гел яхшылыкТелисез сез олы-кечегә.Җылы сүзләр белән юатасыз,Борчылганда, күңел тулганда.Яшәүләре рәхәт, күңелле дә,Шундый якын дуслар булганда.

Язгы ашкыну

Күңелләр яшәреп китә,Язлар ишек какканда.Йөрәк тә дәртләнеп тибә,Гөрләвекләр акканда.Күзләр очкынланып яна,Кояш нурын сипкәндә.Уйларым яшьлеккә илтә,Язгы җилләр искәндә.Иңнәремдә канат тоям,Кошлар очып кайтканда.Хыяллар чынга ашар күк,Сызылып таңнар атканда.

Исән-имин кайтыгыз!

Язлар җитте. Туган яккаКошкайлар кайтыр очып.Тынычлык теләп бу җиргә,Зәңгәр күкләрне кочып.Исән-имин кайтыгыз сез,Канатыгыз талмасын.Берегез дә ерак юлдаАерылып калмасын.Күкләрдән аваз салыгыз,Каршыларбыз куанып.Хәерле яз, яңгырлы җәйКилегез безгә алып!

Аккошлар килде

Тирә-юньне ямьгә күмеп,Матурлык, сафлык биреп,Аккошлар йөзә күлләрдә,Суны аклыкка төреп.Үстерсеннәр балаларын,

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.