
Полная версия
In Byways of Scottish History
357
Ralph de Diceto, i, 342; Roger de Hoveden, ii, 14; Gervase of Canterbury, i, 225; William of Canterbury, Materials for History of Thomas Becket, i, 130.
358
Jumentum in nominis mei contemptum, tanquam in diminutione bestiae dehonestari possim, cauda truncatum est.
359
B. ii, c. ix.
360
"En l'an cinq cens iiiixxxix, Sainct Augustin fut par Saint Grégoire, lors pape de Romme, envoyé en Angleterre pour prescher et publier la foy de Jesu-christ, et à sa prédication se firent baptizer Eldret, roy d'Angleterre, et sa gent. Et advint que ledit Sainct Augustin alla pour prescher en ung territoire qu'on appelle Dorocestre, auquel lieu les gens d'icelluy territoire, par mocquerie et dérision luy attachérent à ses habillemens des raynes ou grenouilles. Et depuis ce temps, par pugnition divine, ceulx qui naissoient audit territoire out des queues par derriére comme bestes brutes, et les appelle on Anglois couez." —Les trés élégantes et copieuses Annales … des Gaules; ed. 1531, fol. 27.
361
Bellenden's Boece, B. ix, c. 17.
362
Dunbar's Poems, ii, p. 15.
363
"Cum Augustinus juxta Dorocaestriam predicaret, gentes illius loci caudas Rariarum vestibus illius appendebant. Hinc ipsi et eorum posteri caudas sicut pecudes referuntur habuisse." – Ed. 1609, B. M. copy.
364
"Nit unbillich wirt der selbig lib heilig (Sant Thomas von Candlwerg) wert gehalten, zu dem das man in seiner heiligen legend, lumpartica historia, wie eins reines säligen lebens er gewesen, hat er auch ein merklich zaichen, das vielleicht bis an den jüngsten tag wert, hinter im verlassen; den in seinem leben reit er auf ein zeit als ein gerechter, frommer man, auf seinem eslein, auf ein dorf zu essen. In dem spotteten die baurn seiner reuterei und schnitten seinem esl den schwanz ab. Darumb beklagt sich der lib heilig, das noch auf den heutigen tag alle die knaben, die in dem dorf geboren werden, schwenzlein, das sie zegelein nennen, ob dem hindern an der wurzln an die welt bringen. Daraus ist das sprichwort entsprungen, das die Englosen hoch vertreust: Engelman, den sterz her! Und ich wolt den fraidigen gern sehen, der in dem selben dorf 'Englsterz' schreien dörft. Er müst sich kurz austreen, wolt er nit erschlagen werden. Wölicher frauen aber, der lust oder zeit in irer geberung wirdet, das sie nit mer, dan über das wasser, in das ander dorflein kumbt, gebürt ir kint an (ohne) schwanz." —Die Geschichten und Taten Wilwolts von Schaumburg, in the Publications of the Stuttgart Literary Society, vol. for 1859, p. 78.
365
"Haec et talia eiusmodi ita regem Henricum moverunt, ut ira vehementer accensus, aliquando exclamavit: 'Me miserum, non possum in meo regno pacem cum uno sacerdoti habere? Nec quisquam meorum omnium est, qui hac molestia liberare velit?' Ex huiusmodi vocibus, fuerunt improbi nonnulli, quibus visa est occulta voluntas regis esse, ut Thomas é medio tolleretur, qui propterca velut hostis regis habitus, jam tum coepit sic vulgo negligi, contemni, ac odio haberi, ut cum venisset aliquando Strodum, qui vicus situs est ad ripam Medueiae fluminis, quod flumen Rocestriam alluit, eius loci incolae cupidi bonum patrem ita despectum ignominia aliqua afficiendi, non dubitarint amputare caudam equi, quem ille equitaret, seipsos perpetuo probro obligantes; nam postea, nutu Dei, ita accidit, ut omnes ex eo hominum genere, qui id facinus fecissent, nati sint instar brutorum animalium caudati. Sed ea infamiae nota jampridem una cum gente illa eorum hominum, qui peccarint, deleta est." – Ed. 1610, p. 214.
366
"Anglos quosdam caudatos esse. Suspicabar quod de Anglorum caudis traditur, nugatorium esse, nec hoc meminissem loco, nisi ipsi Anglicarum rerum conditores id serio traderent: nasci videlicet homines, instar brutorum animalium caudatos apud Strodum Angliae vicum, ad ripam fluvii Medueiae, qui Roffensem, sive Rocestrensem agrum alluit. Narrantque ejus vici incolas, jumento quod D. Thomas Canthuariensis episcopus insideret, per ludibrium caudam amputasse, ob idque divina ultione adnatas incolis ejus loci caudas, ut in hos fatidici regis carmen torqueri possit: 'Percussit eos (inquit) in posteriora eorum, opprobrium sempiternum dedit illis'. De hujusmodi caudis quidam in hunc modum lusit: —
Fertur equo Thomae caudam obtruncasse Britannos,Hinc Anglos caudas constat habere breveis."– Angliae Descriptionis Compendium, per Gulielmum Paradinum Cuiselliensem, 1545, p. 69.
367
Ed. 1546, pp. 29-30.
368
Pp. 76-77.
369
Ed. 1576.
370
P. 91.
371
Song 23.
372
Church History, p. 67.
373
P. 63.
374
Itinerary, vol. iii, p. 53.
375
As bearing out this opinion, the following passage from Tylor's Primitive Culture may be quoted: "But these apparently silly myths have often a real ethnological significance. When an ethnologist meets, in any district, with the story of tailed men, he ought to look for a despised tribe of aborigines, outcasts, or heretics, living near or among a dominant population who look upon them as beasts, and furnish them with tails accordingly… The outcast race of Cagots, about the Pyrenees, were said to be born with tails; and in Spain the medieval superstition still survives, that the Jews have tails, like the devil, as they say. In England the notion was turned to theological profit by being claimed as a judgment on wretches who insulted St. Augustine and St. Thomas of Canterbury." – Vol. i, pp. 346-7.