Էլիկո

– Աղջի Վարսի՞կ։

– Հա՛, Մաքրուհի՛ ջան, էս ի՞նչ խաբար է՝ եկել ես,– ժպտալով ընդառաջ եկավ մեզ ու հանկարծ աչքն ընկավ ինձ վրա։

– Էս ո՞ւմ երեխեն ա, Մաքրուհի՛ ջան։

– Ո՞նց թե ումն ա։ Ուրեմն համ ասում ես՝ բաբոյիդ կանչի՛, համ էլ քեզ միամիտի տե՞ղ ես դնում։

Սկսվեց մի երկխոսություն իմ անմեղ–մեղավորության, պայուսակի ու ձուն հետագայում ձի դառնալու մասին։ Բաբոս, իհարկե, ինձ էր պաշտպանում, ու նրա միակ համոզմունքն այն էր, որ ինձ չէր կարող շիշ պետք եղած լիներ, որն իրականում ճիշտ էր։

– Իմ երեխին եթե շիշ պետք լիներ, ես Տորիկից (Տորիկը հիվանդանոցի մանկական կերերի բացթողնման բաժնի վարիչն էր) մի արկղ կվերցնեի ու կտայի թոռանս, թող ինչքան ուզում էր խաղար։ Չհամարձակվես երեխուս զրպարտես:

Ինչքան էլ աշխատողն արդարացավ, բաբոս մնաց անդրդվելի իմ անմեղության հարցում։ Պայուսակս վերցրեց, ձեռքս բռնեց, ու հաղթական դուրս եկանք դեղատնից։ Լուռ քայլեցինք մինչև շենքի անկյունը, թեքվեցինք այնպես, որ դեղատունն այլևս չէր երևում, բաբոս կանգնեց, ահավոր ցավոտ սեղմեց ձեռքս ու ասաց.

Конец ознакомительного фрагмента.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.