Begeerd
Полная версия
Begeerd
текст
Оценить:
0
Читать онлайн
Настройки чтения
Размер шрифта
Высота строк
Поля
DE OVERLEVINGSTRILOGIE
ARENA EEN: SLAVENDRIJVERS (Boek #1)
ARENA TWEE (Boek #2)
DE VAMPIERVERSLAGEN
VERANDERD (Boek #1)
GELIEFD (Boek #2)
VERRADEN (Boek #3)
VOORBESTEMD (Boek #4)
BEGEERD (Boek #5)
VERLOOFD (Boek #6)
GEZWOREN (Boek #7)
GEVONDEN (Boek #8)
HERREZEN (Boek #9)
VERLANGD (Boek #10)
VOORBESCHIKT (Boek #11)
Luister naar DE VAMPIERVERSLAGEN in audioboek formaat!
Auteursrechten © 2012 door Morgan Rice
Alle rechten voorbehouden. Behalve zoals toegestaan onder de Copyright Act uit 1976 in de VS, mag geen enkel deel van deze publicatie worden gereproduceerd, verspreid of uitgezonden worden in welke vorm en door welk middel dan ook, of opgeslagen in een database of terugzoeksysteem, zonder toestemming vooraf van de auteur.
Dit e-book is uitsluitend voor uw persoonlijke amusement uitgegeven. Dit e-book mag niet worden doorverkocht of weggegeven aan andere mensen. Als u dit boek met een andere persoon wilt delen, koop dan alstublieft een ander exemplaar voor elke ontvanger. Als u dit boek leest, en het niet gekocht heeft, of het niet uitsluitend voor uw eigen gebruik is aangeschaft, stuur het dan alstublieft terug en koop uw eigen exemplaar. Bedankt voor het respect voor het harde werk van deze auteur.
Dit werk is fictie. Namen, karakters, bedrijven, organisaties, plaatsen, gebeurtenissen en incidenten zijn óf het product van de geest van de auteur óf worden gebruikt in een fictionele context. Elke gelijkenis op echte personen, levend of dood, is volledig toevallig.
Jacket art ©iStock.com /© lamia-ell
FEIT:
Montmartre, in Parijs, is beroemd voor zijn enorme kerk, de Sacré-Cœur Basiliek, die gebouwd werd in de 19
eeuw. Maar ernaast, hoog boven op de heuvel, staat de kleine en minder bekende kerk van Sint Pieter. Deze kleine obscure kerk is veel kleiner dan de naburige kerk, ze dateert uit de 3
eeuw, en is zelfs nog belangrijker: op deze plaats werden de eden gezworen die aanleiding gaven tot het oprichten van de Sociëteit van Jezus.
FEIT:
Sainte Chapelle, dat gelegen is op een klein eiland in het midden van Parijs (niet ver van de beroemde Notre Dame), werd gebouwd in de 13
eeuw, en gedurende honderden jaren werden hier de waardevolste relieken van het Christendom bewaard, zoals de Doornenkroon, de Heilige Lans, en stukjes van het kruis waarop Jezus gekruisigd werd. Deze relieken werden bewaard in een grote, zwaar versierde zilveren kist…
“Why art thou yet so fair? shall I believe
That unsubstantial death is amorous,
And that the lean abhorred monster keeps
Thee here in dark to be his paramour?
For fear of that, I still will stay with thee;
And never from this palace of dim night
Depart again…”
– William Shakespeare, Romeo and Juliet
HOOFDSTUK EEN
Parijs, Frankrijk
(Juli, 1789)
Caitlin Paine werd wakker in zwartheid.
De lucht was zwaar, en ze ondervond moeite om te ademen wanneer ze probeerde om te bewegen. Ze lag op haar rug, op een harde ondergrond. Het was koud en vochtig, en een minuscuul straaltje licht kwam haar tegemoet wanneer ze naar boven keek.
Haar schouders werden samengedrukt, maar toch kon ze met een beetje moeite rechtop raken. Ze strekte haar handpalmen uit, en voelde aan het oppervlak boven haar. Steen. Ze liet haar handen erlangs glijden, ze kon de verhoudingen aanvoelen, en ze realiseerde zich dat ze helemaal ingesloten was. In een kist.
Caitlin’s hart begon zwaar te slaan. Ze had een hekel aan bekrompen ruimtes, en ze begon nog dieper te ademen. Ze vroeg zich af of ze aan het dromen was, of ze vastzat in een vreselijk dilemma, of dat ze echt wakker geworden was in een andere tijd, en een andere plaats.
Ze kwam terug rechtop, met behulp van beide handen, en met al haar kracht, drukte ze zo hard ze kon. Er zat bijna een paar centimeter beweging in, net genoeg om een vinger in de barst te doen glijden. Ze duwde nog een keer, met al haar kracht, en het zware stenen deksel bewoog een beetje verder, met het geluid dat een steen maakt wanneer hij tegen een andere schraapt.
Ze perste een paar vingers meer in de breder wordende scheur, en met al haar kracht, kwam er beweging in. Nu ging het deksel eraf.
Caitlin zat rechtop, ze ademde diep, en keek overal in het rond. Haar longen snakten naar adem in de frisse lucht, en ze verkwikte zichzelf in het licht, terwijl ze met haar handen in haar ogen wreef. Hoelang had ze in zulke donkerte verbleven? Ze vroeg het zich af.
Terwijl ze daar zo zat, en haar ogen afschermde, bereidde ze zichzelf voor op elk geluid dat zou komen, op elke beweging. Ze kon zich herinneren hoe ruw ze wakker geworden was op een begraafplaats in Italië, en deze keer, wou ze niets aan het toeval overlaten. Ze was voorbereid op alles, klaar om zich te verdedigen tegen welke dorpelingen dan ook, of vampiers – of wat dan ook – dat er zich dichtbij mocht bevinden.
Maar deze keer was alles stil. Traag deed ze haar speurende ogen open, en ze kon zich ervan vergewissen dat ze inderdaad, alleen was, alles was stilte. Terwijl haar ogen zich aanpasten, werd ze gewaar, dat het hier eigenlijk niet zo fel verlicht was. Ze bevond zich in een grotachtige kamer van steen, met lage gebogen plafonds. Dit leek op de crypte van een kerk. De kamer werd verlicht door een occasionele brandende kaars. Nu realiseerde ze zich dat het nacht moest zijn.
Nu dat haar ogen zich aangepast hadden, keek ze voorzichtig rond. Ze kreeg gelijk: ze had in een stenen sarcofaag gelegen, in de hoek van een stenen kamer, in wat de crypte van een kerk leek te zijn. De kamer was leeg, op een paar stenen standbeelden na, en verschillende andere sarcofagen.
Caitlin stapte uit de sarcofaag. Ze rekte zich uit en testte al haar spieren uit. Het voelde goed aan om terug rechtop te kunnen staan. Ze was dankbaar dat ze deze keer niet midden in een gevecht wakker werd. Nu had ze op zijn minst enkele rustige momenten om tot zichzelf te komen.
ARENA EEN: SLAVENDRIJVERS (Boek #1)
ARENA TWEE (Boek #2)
DE VAMPIERVERSLAGEN
VERANDERD (Boek #1)
GELIEFD (Boek #2)
VERRADEN (Boek #3)
VOORBESTEMD (Boek #4)
BEGEERD (Boek #5)
VERLOOFD (Boek #6)
GEZWOREN (Boek #7)
GEVONDEN (Boek #8)
HERREZEN (Boek #9)
VERLANGD (Boek #10)
VOORBESCHIKT (Boek #11)
Luister naar DE VAMPIERVERSLAGEN in audioboek formaat!
Auteursrechten © 2012 door Morgan Rice
Alle rechten voorbehouden. Behalve zoals toegestaan onder de Copyright Act uit 1976 in de VS, mag geen enkel deel van deze publicatie worden gereproduceerd, verspreid of uitgezonden worden in welke vorm en door welk middel dan ook, of opgeslagen in een database of terugzoeksysteem, zonder toestemming vooraf van de auteur.
Dit e-book is uitsluitend voor uw persoonlijke amusement uitgegeven. Dit e-book mag niet worden doorverkocht of weggegeven aan andere mensen. Als u dit boek met een andere persoon wilt delen, koop dan alstublieft een ander exemplaar voor elke ontvanger. Als u dit boek leest, en het niet gekocht heeft, of het niet uitsluitend voor uw eigen gebruik is aangeschaft, stuur het dan alstublieft terug en koop uw eigen exemplaar. Bedankt voor het respect voor het harde werk van deze auteur.
Dit werk is fictie. Namen, karakters, bedrijven, organisaties, plaatsen, gebeurtenissen en incidenten zijn óf het product van de geest van de auteur óf worden gebruikt in een fictionele context. Elke gelijkenis op echte personen, levend of dood, is volledig toevallig.
Jacket art ©iStock.com /© lamia-ell
FEIT:
Montmartre, in Parijs, is beroemd voor zijn enorme kerk, de Sacré-Cœur Basiliek, die gebouwd werd in de 19
eeuw. Maar ernaast, hoog boven op de heuvel, staat de kleine en minder bekende kerk van Sint Pieter. Deze kleine obscure kerk is veel kleiner dan de naburige kerk, ze dateert uit de 3
eeuw, en is zelfs nog belangrijker: op deze plaats werden de eden gezworen die aanleiding gaven tot het oprichten van de Sociëteit van Jezus.
FEIT:
Sainte Chapelle, dat gelegen is op een klein eiland in het midden van Parijs (niet ver van de beroemde Notre Dame), werd gebouwd in de 13
eeuw, en gedurende honderden jaren werden hier de waardevolste relieken van het Christendom bewaard, zoals de Doornenkroon, de Heilige Lans, en stukjes van het kruis waarop Jezus gekruisigd werd. Deze relieken werden bewaard in een grote, zwaar versierde zilveren kist…
“Why art thou yet so fair? shall I believe
That unsubstantial death is amorous,
And that the lean abhorred monster keeps
Thee here in dark to be his paramour?
For fear of that, I still will stay with thee;
And never from this palace of dim night
Depart again…”
– William Shakespeare, Romeo and Juliet
HOOFDSTUK EEN
Parijs, Frankrijk
(Juli, 1789)
Caitlin Paine werd wakker in zwartheid.
De lucht was zwaar, en ze ondervond moeite om te ademen wanneer ze probeerde om te bewegen. Ze lag op haar rug, op een harde ondergrond. Het was koud en vochtig, en een minuscuul straaltje licht kwam haar tegemoet wanneer ze naar boven keek.
Haar schouders werden samengedrukt, maar toch kon ze met een beetje moeite rechtop raken. Ze strekte haar handpalmen uit, en voelde aan het oppervlak boven haar. Steen. Ze liet haar handen erlangs glijden, ze kon de verhoudingen aanvoelen, en ze realiseerde zich dat ze helemaal ingesloten was. In een kist.
Caitlin’s hart begon zwaar te slaan. Ze had een hekel aan bekrompen ruimtes, en ze begon nog dieper te ademen. Ze vroeg zich af of ze aan het dromen was, of ze vastzat in een vreselijk dilemma, of dat ze echt wakker geworden was in een andere tijd, en een andere plaats.
Ze kwam terug rechtop, met behulp van beide handen, en met al haar kracht, drukte ze zo hard ze kon. Er zat bijna een paar centimeter beweging in, net genoeg om een vinger in de barst te doen glijden. Ze duwde nog een keer, met al haar kracht, en het zware stenen deksel bewoog een beetje verder, met het geluid dat een steen maakt wanneer hij tegen een andere schraapt.
Ze perste een paar vingers meer in de breder wordende scheur, en met al haar kracht, kwam er beweging in. Nu ging het deksel eraf.
Caitlin zat rechtop, ze ademde diep, en keek overal in het rond. Haar longen snakten naar adem in de frisse lucht, en ze verkwikte zichzelf in het licht, terwijl ze met haar handen in haar ogen wreef. Hoelang had ze in zulke donkerte verbleven? Ze vroeg het zich af.
Terwijl ze daar zo zat, en haar ogen afschermde, bereidde ze zichzelf voor op elk geluid dat zou komen, op elke beweging. Ze kon zich herinneren hoe ruw ze wakker geworden was op een begraafplaats in Italië, en deze keer, wou ze niets aan het toeval overlaten. Ze was voorbereid op alles, klaar om zich te verdedigen tegen welke dorpelingen dan ook, of vampiers – of wat dan ook – dat er zich dichtbij mocht bevinden.
Maar deze keer was alles stil. Traag deed ze haar speurende ogen open, en ze kon zich ervan vergewissen dat ze inderdaad, alleen was, alles was stilte. Terwijl haar ogen zich aanpasten, werd ze gewaar, dat het hier eigenlijk niet zo fel verlicht was. Ze bevond zich in een grotachtige kamer van steen, met lage gebogen plafonds. Dit leek op de crypte van een kerk. De kamer werd verlicht door een occasionele brandende kaars. Nu realiseerde ze zich dat het nacht moest zijn.
Nu dat haar ogen zich aangepast hadden, keek ze voorzichtig rond. Ze kreeg gelijk: ze had in een stenen sarcofaag gelegen, in de hoek van een stenen kamer, in wat de crypte van een kerk leek te zijn. De kamer was leeg, op een paar stenen standbeelden na, en verschillende andere sarcofagen.
Caitlin stapte uit de sarcofaag. Ze rekte zich uit en testte al haar spieren uit. Het voelde goed aan om terug rechtop te kunnen staan. Ze was dankbaar dat ze deze keer niet midden in een gevecht wakker werd. Nu had ze op zijn minst enkele rustige momenten om tot zichzelf te komen.